________________
સત્કાર્યો છો, મસ્તક નમનવડે પ્રણમ્ય છતે અને આચાર્યાદિ પદવી દેવાવડે સન્મા છતે, મૂઢપણથી તે એવું કામ કરે છે કે જેથી પોતાનું સ્થાન જ ફેરી નાંખે છે. અર્થાત્ અલ્પ સુખને માટે બહુ સુખને હારી જાય છે. બાહ્ય આડંબરમાં મુંઝાયાથી ખરૂં સુખ હારી જાય છે. ૧૮૭
બહુ ફલદાયી શીલવતાદિકને હણું જે મૂખ સુખની ઈ૨છા કરે છે. તે દુબુદ્ધિ કેટી મૂલ્યથી કાંગને ખરીદે છે. ૧૮૮ | મન ગમતાં સુખ ઈચ્છા મુજબ અંદગી પર્યત જોગવ્યાં છતાં જીવને સંતોષ વળતું નથી. પરંતુ તૃણની વૃદ્ધિ થતી જાય છે. ૧૮૯
જેમ સ્વપ્ન અવસ્થામાં અનુભવેલું સુખ જાગૃત અવસ્થામાં જણાતું નથી. તેમ અતીત કાળમાં ભેગવેલું સુખ પણ સ્વપ્ન. વત્ થઈ જાય છે. એમ સમજી સર્વ વિષય સુખનેતુચ્છ કલ્પિત અને ક્ષણિક માની વિરાગ્ય લાવી આત્મદમન કરવું જ ઉચિત છે. ૧૯૦
“વિષય રોવ્રુપતાનાં વિસ ઝ” મથુરામાં મંગુનામના આચાર્ય રસ લેપતાથી સ્થિર વાસ રહ્યા. અંતે ત્યાંથી કાળ કરીને તે નગરની ખાઈ પાસે યક્ષ મંદિર અધિષ્ઠાયક તરીકે ઉપન્યા. પશ્ચાતાપ કરતે તે જક્ષ મંદિર સમીપે નીકળતા મુનિને પિતાની હકીકત જણાવી બંધ કરતે હતું કે ગૃહવાસને તજી દિક્ષા લઈને રસગારવ, રિદ્ધિગારવ અને શાતાગારવને વશ થઈ મેં જૈન ધર્મનું આરાધન કર્યું નથી. તેથી આવી મારી દશા થઈ છે. તમે સર્વ સાધુઓ સાવધાન થઈ સંયમ પાળજે. ૧૯૧–૯૨
