________________
૧૧૮ સુવાસ આષાઢ ૧૫
‘તમારે જે લાવવું હોય તે લાવજો ને.” “ના ના, તું કહે તે લાવું. બોલ તને શું ગમે છે ?”
યો. હારી મઝાની ચુડલી લાવજે તાણ.” એકાએક ગોમતી બેલી. તેની દુનિયામાં ચુડલીનું મહત્ત્વ ઘણું ગણાતું હતું અને રસિકે કહ્યું
“બસ ચુલી જ. સારૂ ત્યારે તારે માટે સુંદર ચુલી લાવીશ હૈ.” આ સાંભળી ગોમતી કેવી ખુશખુશ થઈ ગઈ હતી તે તો કેણુ કહી શકે?
પરંતુ રસિક તે પછી વધારે વાતો કર્યા વગર પડયો રહ્યા. ગોમતીને લાગ્યું કે તેમને ઊંધ આવતી હશે એટલે તે પણ બોલ્યા વગર પવન ઢોળવા લાગી.
રસિકને ઊંડે ઊંડે એમ થવા લાગ્યું કે માગી માગીને તેણે ચુડલી જ માગી? ઊંચા શિખર પરથી ગબડી પડયો હોય એમ તેને થવા લાગ્યું. તેની નજર આગળ કોલેજિયન છોકરીઓ તરવા લાગી. તેમની ચાલવાની છટ્ટા, મીઠું હાસ્ય વેરતી આંખે, દિલને ગમી જાય તેવી દેહલતા રસિક યાદ કરવા લાગ્યો. એ કયાં ને આ ગોમતી કયાં?
વર-વહુ બેમાં વહેલું કેણ ઊંધી ગયું છે તે કાણું કહી શકે ? પણ રસિક સવારમાં ઊઠી બારીમાં બેઠા ત્યારે તે ગમતીવહુ રાજની માફક છાણ ભરતી હતી. વચ્ચે વચ્ચે ચોરીછૂપીથી બારી સામે નજર કરી લેતી. પણ આજે રસિકને ગોમતી આકર્ષક ન લાગી. છાણને ચૂંથતી, જાડાં-છાણથી ખરડાયેલાં કપડાં પહેરેલી ગોમતી એવી જ ગંદી લાગી. પિયણે જેમ ચંદ્ર સામે હસી રહે તેમ ગમતીવહુની બે આંબા રસિકની સામે હસી રહી હતી, પણ સિકને તે ન હસાવી શકી.
ફરીવાર પણ રસિકે ગોમતીની કોલેજિયન છોકરીઓ સાથે સરખામણું કરી લીધી, તે કેટલી ગંદી, કેટલી કદરૂપી. કેટલી બરછટ અને કેટલી અસંસ્કારી લાગતી હft ?
શું મારે આખી જિંદગી આની સાથે ખેંચવાની ?” તેણે દીર્ધ નિઃશ્વાસ મુકો ને બ્રશ લઈ ભારે પગલે નીચે ઉતર્યો.
રજાઓ પડી છે તે સાંભળ્યું ત્યારથી ગોમતીને ચુડલી યાદ આવવા લાગી. કોઈકવાર પથારીમાં મીઠું હસી પડતીઃ “ તેમને વળી ચુડલી લાવતાં આ આવડશે ? મારા હાથના માપ વગર ચેવી લાવશે? હું એ ગાંડી તો ખરી જ તે, મારે નાં આવ્યું. એમને વળી શ પાપડે કયાં ભાગતાં આવડ છે.”
રસિકે રજા પડતાં લખ્યું કે, “હમણાં કામમાં છું. નહિ આવી શકાય.” ત્યારે તે ગોમતીએ કંઈની કંઈ કલ્પનાઓ કરેલી
* રજાઓમાં તે વળી શું કામ હશે ? દરવખતે આવતા ને આ વખતે શું કામ આવી પડયું હશે?' તેના મનમાં ગડમથલ થતી હતી. ઘણીવાર સાસુજીને પૂછવાનું મન થતું પણ કદાચ ટકશે એ બીકે તેનું મેં શીવાઈ જતું. પણ જ્યારે સસરાએ ઠપકાને પત્ર લખ્યો છે એ જાણ્યું ત્યારે તેણે ઊંડે ઊડે નિરાંત અનુભવી. ઘરમાં રસિકના બાપનું જ ચલણ હતું. તેમની ઈરછા વિરૂદ્ધ કંઈજ થઈ શકે તેમ ન હતું. એટલે ગોમતી વહુને ખાત્રી થઈ ગઈ કે ‘હવે તે આવ્યા ગણે.' અને રસિક આવ્યો.
પિતા અને ભાઈઓ ખેતરથી આવ્યા પછી બધા સાથે જમવા બેઠા. તેના પિતાએ તેને અભ્યાસને લગતી થોડીક વાતચીત કરી. તેને શું કામ હતું તે પણ પૂછ્યું. પણ
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
