________________
( १०५ )
तेथी शेठ तथा सघला नाविको विचारमां पी गया, पण तेवुं तोफान थोडो वखतज रहीने समुद्र शांत थयो. पढी अनुक्रमे ते सुवर्णपुर पहोंच्या. त्यां रत्नद्वीपथी लावेलो माल वेचतां धनपाल शेठने घणीक खोट गइ.
एक दहाने ते हाथीनो वृत्तांत त्यांना राजाए सांजल्यो; तेथी तेवी कलावालो ते हाथी लेवाने राजानुं मन अत्यंत ललचायुं, तेथी तेथे धनपालने पोतानी सजामां बोलाव्यो तथा तेनो तेणे आदरसत्कार कर्यो. पढी राजाए तेनी पासेथी ते हस्तीनी मागणी करी; पण धनपालने ते अत्यंत प्रिय हतो, तेथी राजानी ते मागणी स्वीकारवाने तेथे ना पामी, केमके जे जाविज्ञाव थवानो बे, ते प्रमाणेज प्रापीनी मति पण याय बे.
एवी रीते पोतानो अनादर थयेलो जोइ राजाने अत्यंत गुस्सो चड्यो, तेथी तेथे धनपालने कारागृहमां ( केदखानामां ) नखाव्यो, तथा तेनी सर्व मिलकत तेणे लइ लीधी, तथा ते हस्ती पण तेथे पोताना स्वाधीनमां लीधो. श्रावी रीतनी पोतानी हालत जोइने धनपालने अत्यंत दिलगीरी पेदा
For Personal and Private Use Only
Jain Educationa International
www.jainelibrary.org
