________________
(१२५) ते अव्य मेलववाने हुं घेरथी देशाटन करवाने नीकल्यो बुं, तोते ऽव्य मने मलशे के नहीं ? ते आप कृपा करी आपना ज्ञानथी कहो. मुनिए पण तेने जव्य तथा जैनशासननो उद्योत करनारो जाणीने कडं के हे शंकर! श्राजथी चोथे दिवसे मध्याह्नकाले अटवीमा एक चंपाना वृद नीचे निमा करीश, ते वखते एक उत्तम लक्षणवालो इस्ती आपीने पोतानी मेले तने सुंढमां लश्ने पोतानी पीठ पर चमावशे. पडी ते इस्ती तने वनस्थली नामना नगर प्रत्ये लइ जशे. ते नगरना राजाने ते हस्ती तुं देखामजे. जेथी तने अत्यंत अव्य मलशे, श्रने ते हस्तीश्री त्यांना सुखपाल नामना राजानी पण लक्ष्मी, परिवार तथा कीर्तिनी वृद्धि थशे. ते हस्तीना पाउलना जमणा पगना साथलमा उँ कारनुं सफेद रंगर्नु चिह्न होशे. ते सांजली शंकरे हाथ जोमीने मुनिने कडं के हे मुनीं ! जो मने जव्य मलशे, तो हुँ तेमांथी अर्धं जैनधर्मनी उन्नति करवामां वापरीश, एम कही तेणे मुनि पासेथी श्रावकने योग्य केटलांक व्रतो उचर्या. .. पनी मुनि पण त्यांथी विहार करी अन्य जगोए
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
