________________
એનું જીવતર ધન્ય ધન્ય થાય.
મેવા મીઠાઈ પડતા. મૂકીને, લીધા અડદના બાકુળા બંધન તૂટ્યાં ત્યાં જન્મો જન્મના અંતરનાં ઊઘડ્યાં બારણાં.
એની ભિક્ષા પ્રભુએ લીધી.
એને આશિષ ઉરની દીધી. એનું જીવતર ધન્ય ધન્ય થાય
એ પ્રભુનો પરમાર્થ પરિચય પામ્યો
નહિ.
(ગોશાળકનો પ્રવેશ.)
તે કાળે મંખલી નામે એક ચિત્રકાર હતો. તેને ભદ્રા નામે સ્ત્રી હતી. તેઓ ચિત્ર લઈને ગામેગામ ફરતાં હતાં. તેઓ શરવણુ ગામના એક ગોવાળની ગૌશાળામાં રહ્યાં હતાં. ત્યાં ભદ્રાએ એક પુત્રને જન્મ આપ્યો. તે ગૌશાળામાં જન્મેલો હોવાથી તેનું નામ ગોશાળક પડ્યું. અનુક્રમે તે યુવાન થયો ત્યારે પિતાની સાથે ધંધો કરતો. પંરતુ સ્વભાવથી સ્વછંદી હતો. તેથી માતાપિતા સાથે રહ્યો નહિ; અને ફરતો ફરતો રાજગૃહ નગરે આવી ચઢ્યો.
તે સમયે ભગવાન મહાવીર પધારવાથી રાજગૃહ નગર અલંકૃત થયું હતું. ભગવાનને માસક્ષમણનું પારણું હતું. તે નગરના વિજય શ્રેષ્ઠીને ગૃહે પ્રભુ પારણા માટે પધાર્યા. ભાવનાશીલ વિજય શ્રેષ્ઠીએ પ્રભુને અત્યંત ભાવપૂર્વક આહારદાન કર્યું. ત્યાં તો ‘અહો દાનમ અહો દાનમ્' ના નાદથી વાતાવરણ ગુંજી ઊઠ્યું, અને આભમાંથી દેવો દ્વારા રત્નવૃષ્ટિ વરસી.
તે સમયે ગોશાળક ત્યાંથી નીક્ળ્યો. તેને આવો ચમત્કારિક પ્રસંગ ક્યારે પણ જોયો નહોતો, તેથી તે અતિ પ્રભાવિત થયો. અને તેણે તરત જ નિર્ણય કર્યો કે આ કોઈ મહામુનિ છે. તેમના શિષ્ય થવામાં સુખ છે. આથી તેણે ચિત્રપટનો ધંધો ત્યજી દીધો.
હિતશિક્ષા ૨ ૧૧૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
