Kavya Sangraha Part 7

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 67

૫૦
ન
આશ્ચર્યકી અકલ ઘટના, દેખતાં પાજ નહીં. દરિયાક્રિષે પર્વતનિશે, પૃથ્વીવષે લોકો સહુ છે શક્તિ હારી પનામય, તૈથકી જીવા ભરે. યત્ર ચઢાવે જે જીવા, તેને ચલાવે તુ રે; છે. રાત સઘળુ પુન્નલીની, પેઠે તુજથી નાચતું. નિજ હુરતમાં એ નાચની, દોરી રહી જીવા રા; જે જે કર્યું ને જે કરે, તે વૈખરી નહિં વર્ણવું. પાછળ પઢો છું લાને, લાગ તાજું છે ઘણા; શુભ્ર બુદ્ધિસાગર ” યત્નથી, અન્તે થશે તુ હાથમાં. હું
6.6
ૐૐ શાન્તિઃ ર
સંવત્ ૧૯૬૯ વૈશાખ સુદ્ધિ ૧૫ એસ.
મહ હરિગીત.
કર્દમ અને વાથિંકી, ઉત્પન્ન થઇ. વાધ્યું ઘણું; શુભ સ્નેહ ખચ્ચે સૂર્યથી ને, સૂર્યથી ખીલે મહુ, ભ્રમણ સુધે પાસ આવી, ખૂખ ગુજારવ કરેલું. કિન્તુ રહેા કાંટાતા એ, દોષ પીડે અન્યને. શેક્ષા કરે સરવરતણી, આનન્દને ઉપજાવતુ કરી સંગ જલને જીવતું પણ, સ્નેહને ખાંધે નહિ. એ દોષ વા સદ્ગુણ છે અટ, ખ્યાલ કર તુ' વિવેકથી; અન્તર્ થકી નિર્લેપતાની, શક્તિ ત્યાંથી તે ગ્રહી છુ ન્યારૂ નથી ારિકી એ, દેખતાં દેખાય છે; જોપ તા લાગે નહીં એ, જાન ચિત્ત સુદ્ધાય છે. જલ સગને જડે નહિ મન્યુ', ચૈતન્ય રાખુ ચિત્તમાં, સૂર્યાસ્તથી ભિક્ષાય છે એ, જ્ઞાન વધુ બનતુ નથી. તેં સૂર્યની પ્રીતિ કરી, સૂર્યોદયે વિકસે ઘણું,