________________
સાધુજીને ૧૪ પ્રકારની વસ્તુઓ વહોરાવી શકાય છે. (૧) “અસણ - અન્ન, પકાવેલા અન્નમાંથી જે જોઇએ તે વહોરાવે. (૨) પાણ” – પાણી, ઉષ્ણ પાણી, દ્રાક્ષાદિના ધોવણનું પાણી, છાશની પરાશ,
શરબત, શેરડીનો રસ આદિ હાજર હોય તે વહોરાવે. (૩) “ખાઇમ' - પકવાન્ન, સુખડી, કે અચેત મેવો, મીઠાઇ. (૪) “સાઇમ' - સોપારી, એલચી, લવિંગ, ચૂર્ણ આદિ. (૫) “વત્થ' - સૂતર, શણ કે રેશમનાં શ્વેત વસ્ત્ર. (૬) પડિગ્નહે – પાત્ર, લાકડાના, તુંબડાનાં કે માટીનાં (૭) “કંબલ’ - ઊનનાં વસ્ત્ર, ધાબળો, ફલાલીન આદિ. (૮) “પાયપુચ્છણેણ” - રજોહરણ, ગુચ્છો તથા બિછાવવાનું જાડું વસ્ત્ર.
- આ આઠ વસ્તુ તો આપ્યા પછી પાછી લેવાતી નથી. (૯) “પીઢ' - આહાર પાણી રાખવા તથા બેસવાનો નાનો પાટલો. (૧૦) “ફલગ’ – સૂવાની પાટ અથવા પૃષ્ટ વિભાગમાં સ્થાપન કરવાનું પાટિયું (૧૧) સેજ્જા - રહેવા માટેનું મકાન (૧૨) સંથારએ - વૃદ્ધ, તપસ્વી, રોગી, સાધુઓની પથારી માટે ઘઉંનું, શાળનું,
કોદ્રા વગેરેનું પરાળ. (૧૩) ઓસહ – ઔષધ, સુંઠ, અચેત મીઠું, હિમેજ, મરી આદિ. (૧૪) ભેસજ - શતપાકાદિ તેલ, ચૂર્ણ, ગોળી વગેરે તૈયાર કરેલી દવા.
આમાંથી જે જે વસ્તુઓની આપણે ત્યાં જોગવાઇ હોય તેનું આમંત્રણ કરવું. વહોરાવતી વખતે ગરબડ કરવી નહિ, ગભરાવું નહિ, સાધુના પૂછવાથી જેવી હોય તેવી સત્ય વાત કહેવી, અકલ્પતું કે અસૂઝતું વહોરાવવું નહિ. અસૂઝતું વહોરાવવાથી ટૂંકું આયુષ્ય બંધાય છે, એટલા માટે જવું હોય તેવું કહી દેવું, અને સાધુ કહે કે અહો ! આયુષ્યમાન ! આ અમારે કહ્યું નહિ. આવા પ્રસંગે શ્રાવક પોતાના દાનાંતરાય કર્મનો ઉદય જાણી પશ્ચાત્તાપ કરે. કદાચિતુ જેવું હોય તેવું કહી દીધા બાદ કોઇ રસાલોલુપી સાધુ તે અશુદ્ધ આહાર ગ્રહણ કરે તો તેમાં ગૃહસ્થને દોષ નથી, કેમકે શ્રાવકનાં તો અભંગ
* છાલ રહિત પાકાં કેળાંનાં ટુકડા, આમ્રરસ, પાકી કેરીની કાતરી, પાંપંચાં (બીજ રહિત), પિસ્તાં, કોપરું ઇત્યાદિ અત્યંત મવા સાધુજીને કામમાં આવી શકે છે. પાકા કેળા અચિત્ત છે. તેથી વહોરાવી શકાય છે. કેળાને અસૂઝતા ગણવા નહી.
૨
શ્રાવક ધર્મ અધિકાર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
