________________
(0cron, 1914.
THE INDIAN ANTIQUARY
222
بباد رفته همه ما به شکیبائی دلم زدست شه ر زو خبر نمی یابم
ربوده اند مگر دلبران بغمانی بهر طرف گذرم جلوا نو می بینم
بهر چه می نگرم در نظر نو می آئی
ای مسن تر در کمال خوبی دال ست بغربی جمالت رخسار تو لاله زار حسن تت شرمنده شده گل از خجالت بر تشنه لبان خرد ببخشای در آئینه نو رو نموده از خربنی خط و زنیت خال چون نقطه بزیر لب فناده بر حالت کامران بگشای
: : : : : : : : :
نه نر در اعتدال خوبی لف نو که هست دال خوبی چشم نو در و غزال خوبی زانر رست در الفعال خوبی ای لعل لبت زلال خوبی آن شاهد بی مثال خوبی دادند ترا مثال خوبی در زیر لب تو حال خوبی ای خسرو ملک و مال خوبی
رباعیات ای باد بأن بار سهمم برسان : ر صبح رمال و شام زلفش بگذر :
در خلوت وصل او پبامم برسان يعدی که دعای صبح و شامم برسان
یارب زکرم دری برویم بگشای : زنگ غیر از دل حزیدم بزداری پیوند من از جمله علایق بگسل .. از هردو جهان سوی خودم راهنمای
. مثوی مافی نامہ بیا ساقی آن می که جان پرور ست : که جان مزین مرادر خورست بمن ده که دوران بكين منست : پلي قصد جان حزین منست بیا ساقی آن جام گیتی نمای : کہ محنت زدا ليست وعشرتنزای بمن ده که گویم خروشان و مست : کہ بيها عمر خواهد شکست
