________________
પ્રથમ ભકિત. આપણી પાસેના પુસ્તકે કેટલે કાળ ટકે છે તે આપણે જાણીએ છીએ તે આવી યુકિતહીન દલીલ કરવી તે શું વ્યાજબી ગણાય ? વળી નંદીસૂત્રમાં નાણું પંચવિહંપન્નત એમ ખુલ્લું લખ્યું છે. પણ ચેઈયં પંચવિહં પન્નત એમ લખેલ નથી. તમારા કહેવા મુજબ ચૈત્ય શબ્દ જ્ઞાનને વાચક હિત તે ચેઈયં પંચવિહં પન્નત્તે આમ લખવું જોઈતું હતું, છતાં તેમ તે લખેલ નથી તે પછી શા આધારથી તમે ચેત્યશબ્દ જ્ઞાનવાચક ગણો છો? વળી આ પાઠમાં વાવેતર ચેત્યેને વંદના કરે છે. અહીં બહુવચનવાચક ચેઇયાઈ શબ્દ છે. જ્ઞાન તે એકવચન છે તે પછી બહુવચન વાચક ચેઈયાઈ શબ્દથી તમે જ્ઞાન કેવી રીતે લઈ શકશે? આને પણ જરા વ્યાકરણશાસ્ત્રથી વિચાર કરશે તે સમજાશે કે, ચેઈયાઈ શબ્દથી જ્ઞાન લઈ શકાય જ નહીં, પણ ચેઈયાઈ શબ્દથી જન પ્રતિમાજી જ લેવા, કારણ કે જંબુદ્વિપ પ્રજ્ઞપ્તિમાં ઉર્ધ્વલેમાં, અધે લેકમાં તથા તિ૭ લેકમાં જેટલી શાસ્વતી જીનપ્રતિમાજીઓ છે તેનું વર્ણન કરેલ છે. આથી ચકકશ થાય છે કે મેરૂ પર્વત તથા નંદીશ્વર દ્વીપ વિગેરે સ્થલે જન પ્રતિમાજ છે પણ જ્ઞાન છે જ નહીં. વળી શાસ્વતી જીન પ્રતિમાજીને વંદન કરવા સાથે અહીં બીરાજમાન અશાસ્વતી જીન પ્રતિમાજીને પણ વંદન કરેલ છેવાથી બંને પ્રતિમાજીઓ વંદનીય છે એમ ભગવતીજી સૂત્રના પાઠથી ચોક્કસ થાય છે. એમાં જરા પણ સંદેહ રાખવા જેવું નથી.
વાદી. આ પાઠમાં આગળ જતાં જણાવવામાં આવે છે કે જો તેઓ “તદાજ પ્રોફય” આ સ્થાનકોની આલેચના કર્યા વગર કાલ ધર્મ પામે તે વિરાધક ગણ્યા છે તે પછી પ્રભુ પ્રતિમાજીને વંદન કરતા લાભ હતા તે વિરાધક શા માટે ગણ્યા?
શાસ્ત્રકાર. ગુરૂગમ વિના શાસ્ત્ર વાંચવા નહીં, નહીં તે શાસ્ત્ર તે શસ્ત્રપણે
