________________
૧૦૪
શ્રી દેવભક્તિમાળા પ્રકરણ,
જીવા નિશ્ચે કરી ઘેાડાજ ટાઇમમાં લગભગ આઠે જ ભવમાં આઠે કર્મના ક્ષય કરી ( જ્યાં પરમ સુખ રહેલ છે કે જે સુખનુ વર્ણન કેવલી ભગવાન પણ કરી શકતા નથી એવા ) પરમ એકાંતિક અને આત્યંતિક સુખના કાયમને માટે તેએ અનુભવ કરે છે. કારણ કે અઠ્ઠાઇ મહાત્સવ કરનાર માણસ આ ઉત્સવથી અનેક પુણ્યની રાશી પાતે એકઠી કરી લે છે. તેમજ અનેક જીવા આ મહાત્સવના દર્શન કરવા સાથે અનુમેાદના કરી પોતાના સમ્યકત્વ ગુણને નિર્મળ કરી અનેક પ્રકારે પુણ્ય હાંસલ કરી લે છે. આ બધા જીવા અનુમાદના કરી જે લાભ મેળવે છે. તેમાં આ મહેૉત્સવ કરાવનાર જ નિમિત્ત કારણ બને છે. આ પુણ્યની રાશીથી તેઓ આગળ વધે છે અને દરેક ભવમાં અનેક પ્રકારની સારી સામગ્રી તે મેળવે છે અને પરંપરાએ આઠ ભવમાં અગર તેનાથી પણ પહેલાં મેાક્ષના સુખના અનુભવ લેનારા બને છે. આજ કાલ પણ આવા મહેાત્સવ કરનારા અનેક ભવ્ય જીવા હાલ વિદ્યમાન છે; છતાં ષ્ટિમાં ફારફેર થવાથી તેવા પ્રકારના મહાન ફળ તે મેળવી શકતા નથી. આ યિષ્ટ તે માનની ઈચ્છા છે. એટલે લેાકમાં પેાતાની વાહવાહ કહેવરાવવા ખાતર અનેક પ્રકારના મહેાત્સવ ઉજમણા વિગેરે કરે છે, તેમાં પણ જરૂરીયાતની ચીજો ઘણીજ આછી હાય છે. જ્ઞાન પંચમીનું ઉજમણું કરી દશ કે પન્નર સામાન્ય પ્રકારની મુકા મૂકે છે, જ્યારે ચંદુરવા પુઠીમાં તથા જમણુ વિગેરેમાં હજારો રૂપીઆ ખરચે છે. તે આમાં ખાસ સુધારો કરવા જરૂર છે. જ્ઞાન દર્શન અને ચારિત્રના ઉપગરણા સારા પ્રમાણમાં અને સારી જાતના રાખવા જોઇએ. અને પાછળ તેના તેવાજ વાંચવા ભણવા વગેરેમાં સદુપયોગ થવા જોઇએ અને લેાકેા પોતાના જશવાદ બેલે તે તરફ્ જરા પણ લક્ષ રાખવું ન જોઇએ, પણ માત્ર કર્મ ખપાવવા નિમિત્તેજ આવા મહાત્સવ કરવા તરફ ધ્યાન આપવામાં આવે, તેા આજે પણ ઉપર જણાવેલ ફળ ચાકસ મળે છે. સારી અગર ખાટી ગમે તે ક્રિયા કરીએ તેા તેનું ચાકસ ફળ તા મળવાનુ છેજ,લેશ પણ વિષ કે ગરલ ક્રિયા કરવી તેના કરતાં અમૃત ક્રિયા ને કરવામાં આવે તેા તેના
