________________
૧૦૨
શ્રી દેવભક્તિમાળા પ્રકરણ.
ખાસ મનન કરવા જેવું છે. તેમ નિષેધ કરવાને હેતુ એ છે કે આજે લેકે પ્રભુ દષ્ટિએ પડેલ અન્નાદિ વસ્તુ વાપરશે તે કાલે દેવદ્રવ્યની વસ્તુ ઉપાડવા ઇચ્છશે. તેથી પ્રભુ દષ્ટિએ પડેલ અશનાદિ કઈ પણ વસ્તુ શ્રાવકને ખાવી કલ્પે નહીં. આ પ્રથા હજી સુધી પણ ચાલે છે.
જ્યારે પિતાની વસ્તુ માત્ર ભૂલથી દેરાસરમાં ગયેલી પિતાને કલ્પતી નથી, તે પછી નિમિત્તક દેવદ્રવ્યને ઉપગ તે શ્રાવક પિતાના કાર્યમાં કરી શકે જ નહીં. આ વાત સ્પષ્ટ સમજાય તેવી છે. આજકાલ સાધારણ દ્રવ્યની આવક ઘણી ઓછી થઈ ગઈ છે, કે જેની દરેક કાળમાં જરૂર છે. તેમાં વર્તમાન સમયમાં તે તેની ખાસ જરૂર છે અને દેવદ્રવ્યની આવક વધી ગઈ છે. દેખાતામાં ખર્ચ ઘણે ઓછો છે,
જ્યારે સાધારણ ખાતામાં ખર્ચ ઘણે છે, કારણ કે સાધારણ ખાતામાંથી દરેક ખાતામાં દ્રવ્ય લઈ જઈ શકાય છે અને દેવખાતાનું દ્રવ્ય દેવ સિવાય બીજા કોઈ ખાતામાં કામ આવતું નથી એમ શાસ્ત્રકાર કહે છે. એટલા માટે શ્રાવકેએ ખાસ વિચાર કરી દેવદ્રવ્યની આવક કરતાં સાધારણ ખાતાની આવક આ જમાનામાં જેમ બને તેમ વધારવી, અને તે દિશામાં પ્રયત્ન વધારે કરવા જોઈએ. આજકાલ કેટલાક ગામમાં સાધારણની બિલકુલ આવક હેય નહીં છતાં તે ખાતે ખર્ચ થાય, ત્યારે લોકો દેવદ્રવ્યમાંથી સાધારણ ખાતે માંડીને ઉપાડે. પછી લાંબી મુદતે દ્રવ્યનું દેવું વધી જાય છે અને છેવટે આખું ગામ દેવદ્રવ્યનું દષીત બને છે, અને શ્રાવકે નિધન દશા પ્રાપ્ત કરે છે. માટે પહેલેથી જ સાધારણ ખાતાની આવક કરવા વધારવા જરૂર છે. આમ સમજી આત્મહિતને ઈચછનાર મનુષ્યએ જેમ બને તેમ દેવદ્રવ્યનું રક્ષણ કરવારૂપ ભક્તિ કરવા પ્રયત્ન કરે છે જેથી આ મળેલ ઉત્તમ મનુષ્ય જન્મ સફળ થાય.
इति श्री देवभक्तिमाला तृतीया प्रकरणे देवद्रव्य रक्षण नाम भक्तिः समाप्ता.
