________________
8 : જૈનદર્શન-શ્રેણો : ૨-૧
પ્રજાને એક કાળે વિનાશ જ થાય. ભૌતિક સુખેા પછી આધ્યાત્મિક વિચારણા થવી જ ઘટે.
પ્રજાને ખતાવવું જોઈ એ કે આ બધાં સુખા મેળવ્યાં એ મહત્ત્વનાં છે : પણ એનાથીય મહત્ત્વની વસ્તુ બીજી અને એ છે ત્યાગ !
જગત પ્રમાદી છે.
વાવટાળ જેમ તણખલાને આકાશમાં ઉડાડી ઊંચેનીચે ભમાવે છે, એમ કમને વશ વતી જીવ અનેક ગતિમાં ભમે છે ને દુઃખ વેઠે છે. એમને સુકના – કમ મુક્તિના માર્ગ બતાવવા જોઈ એ.
જગત સ્વાર્થી છે. એ લેાભરૂપ શત્રુને મિત્ર સમજી ભજે છે, પરિણામે નરકાદિ દુઃખા વેઠે છે. એને પરમા અતાવવા જોઇ એ.
જગત ક્રોધી છે. ક્રોધ એક અપૂર્વ વસ્તુ છે. ઝાડમાં થતું ઝેર ઝાડને હણુતુ' નથી, સર્પમાં રહેલ. ઝેર સર્પને હણતું નથી, પણ ક્રોધ તા હમેશાં પેાતાને જન્મ દેનાર દેહ-મનને જ હણે છે. એને શાંતિને – અવેરના – પ્રેમના – ક્ષમાના મહિમા સમજાવવા જોઈએ.
જગત વિષયમુખી છે.
અગ્નિમાં કાષ્ટ નાખતાં જેમ અગ્નિ શાંત થતુ નથી, એમ વિષાને ગમે તેટલી ભાગસામગ્રી મળે તે ય શાંત થતા નથી. તેમને ત્યાગ શીખવવા જોઈ એ.
