________________
|30 ઃ જેનદર્શન શ્રેણી : ૨૧
* જર્જરિત થયેલું મકાન જેમ ધસી પડવા ઈચ્છતું હોય ને એકાદ જબરજસ્ત થંભ એને થંભાવી રાખે, એમ પૃથ્વીનાથના હદયને વજનિશ્ચય દેહને ઢગલે થઈ જતાં અટકાવતે હતે.
આત્માનો અજેય યોદ્ધો એમ દેહની પાસે પિતાની હાર સ્વીકારે ખરે? છતાંય દેહ પ્રત્યે એમને તિરસ્કાર નહોતો.
દેહ ભલે દમવા જેવી, તપાવવા જેવી વસ્તુ હતી, છતાં ફગાવી દેવા જેવી વસ્તુ તે નહોતી. આ દેહના સાધન દ્વારા જ સાધ્ય હાંસલ કરવાનું હતું. - ભગવાન આમપ્રકાશ શોધવા નીકળ્યા હતા . ને એ શોધ માટે દેહની હસ્તિ અનિવાર્ય હતી. એ ન હોય તો એકાકી આત્મા શુ કરી શકે ? કુહાડી ગમે તેટલી તીવ્ર હોય, પણ હાથ ન હોય તો?
વળી જેમ દીપક તેલ વિના પ્રકાશતો નથી, વૃક્ષ જળ વિના જીવતું નથી, તેમ દેહ આહાર વિના ટકી શકતું નથી. ભગવાનને આહારની જરૂર હતી, પણ સાથે સાથે એ પ્રતિજ્ઞા હતી કે આહાર નિર્દોષ મળે તો જ સ્વીકારવો. ત્યાગીને એગ્ય નિરવદ્ય ને એષણય ખોરાકની આવશ્યકતા હતી.
એ વેળા ખાધેપીધે સુખી પ્રજા પેટની આ બળતરામાં ક્યાંથી સમજે? દુનિયામાં કેઈનું પેટ ઊણું નથી, તો પૃથ્વીપાલને વળી કંઈ પેટ પૂરવાની ખોટ હોય?
