________________
ભગવાન
ભદેવ : 33
પ્રભુ આમ ને આમ છોડીને ચાલ્યા જશે? તો પછી આપણું આ જીવતર જીવવા જેવું રહેશે ખરું? આપણે જન્મ ધિક નહિ લાગે? આપણું આશ્વર્ય અંગારા જેવાં નહિ ભાસે ? અરે, શું આપણે ત્યાં ડાહ્યાઓને દુકાળ પડ્યો છે? તપાસ કરો કે શા માટે પાણીમેં મીન પિયાસી !
એ વેળા દેશમાં રાજા ડાહ્યો માણસ ગણાતો. એનું ડહાપણુ પ્રજાનું ને પૃથ્વીનું પાલન કરતું. એ પ્રજાને જમાડીને જમતા, પ્રજાને સુવાડીને સૂત. એ પ્રજાના સુખે સુખી ને દુઃખે દુઃખી રહેતો. એવા રાજા પર પ્રજા પણ પ્રેમ કાં ન રાખે?
બધા દોડ્યા હસ્તિનાપુરના રાજવી સોમયશ પાસે.
પણ અરે ! રાજા સમયશ પણ ક્યાં પારકા હતા? ભગવાન ઋષભદેવના દ્વિતીય પુત્ર તક્ષશિલાના રાજવી અજિતવીર્ય બાહુબલિના એ પુત્ર હતા. પણ રાજા સમયશ વળી એક નવીન વિચારણમાં ગૂંચવાયા હતા. રાજપ્રાસાદમાં રાજકુમાર શ્રેયાંસ અને નગરશેઠ સુબુદ્ધિ સાથે કંઈક વિચારણામાં પડયા હતા.
વાત એવી બની હતી કે રાજાને, રાજકુમારને અને નગરશેઠને ત્રણેને પ્રભાતકાળે એકસાથે સુંદર સ્વપ્ન લાધ્યાં હતાં.
રાજા સેમિયશને સપનું આવ્યું હતું કે એક પરાક્રમી રાજા લડાઈમાં શત્રુઓથી ચારે તરફથી ઘેરાઈ ગયે, કુમાર શ્રેયાંસ એની મદદે ધાયો. શત્રુને પરાભવ કરી એ રાજાને શત્રુઓથી મુક્ત કર્યો.
