________________
48 ઃ જેનદશન-શ્રેણઃ ૨-૩ નાખ્યા. એક એક નિસાસાએ એમને એક એક દિવસ. ભૂખ્યા રાખ્યા! અબેલની આંતરડી કકળાવવી એ પાપનું કામ છે !'
સહુ કહેઃ “અજબ છે ભાઈ ભૂખનું દુખ ! આજથી અમે પણ ખવરાવીને ખાઈશું. કેઈના પેટ પર પાટુ મારશું નહિ. કેઈના પેટનો હક છીનવી લઈ અમારા પેટ પર પેટલા બાંધશું નહિ. ભૂખ્યાને અન્નદાન એ મોટો ધર્મ માનશું.”
પ્રજાજને! સારાં કાર્યોની સૂચના પ્રકૃતિથી પહેલી મળી રહે છે. માટે નિર્દોષ જીવન, નિર્દોષ આહાર, દાન તરફ ભાવભરી રુચિ, લેવા કરતાં દેવામાં આત્મકલ્યાણની. દષ્ટિ વગેરે સુકર્તવ્ય તરફ રુચિ રાખવી, ને પ્રભુએ પ્રવર્તાવેલ માગે આત્મકલ્યાણ કરવું. આ પ્રમાણે શ્રેયાંસકુમારના મુખેથી બધું જાણીને નગરજને પોતપોતાના સ્થાને ગયાં.
શ્રેયાંસકુમારને પિતાનું જીવન આજે ધન્ય લાગતું
હતું.
દિક્ષા લીધા પછી યેગી કષભ દેશના જુદાજુદા ભાગોમાં વિચરતા હતા. ક્યારેક ખંડેરમાં તે ક્યારેક મશાનમાં
ધ્યાન લગાવતા હતા. તેઓ અંતરના શત્રુને જીતતા હતા. અધ્યા નજીક આવેલા પુરિતતાલ નામની એક પરાના બગીચામાં તેઓ ધ્યાન ધરતા હતા. આ સમયે તેમણે અંતરના શત્રુઓ પર પૂરેપૂરે વિજય મેળવ્યું. દીક્ષા લીધા
