________________
ભગવાન ઋષભદેવ ઃ 47.
ભૂખ્યા બળદનું મેં હવે બંધાઈ ગયું. હવે તેઓ અનાજ ખાઈ શકતા નહોતા. તેઓ સવારના ભૂખ્યા હતા. તેમણે ભૂખના દુઃખે ને ત્રાસે લાંબા નિસાસા નાખ્યા.
ખેડૂત તે ફરી પોતાના કામમાં મશગૂલ બની ગયે. એને બળદેના નિસાસાની પડી નહોતી, પણ રાજા રિષભ તે પશુના આત્માને પણ પિછાણનારા હતા. એમણે નિસાસા સાંભળ્યા, સાંભળીને ગણ્યા – પૂરા ૩૬૫!
એમણે ખેડૂતને બોલાવ્યા ને કહ્યું: “બળદ ભૂખ્યા છે એનો વિચાર તો કર! મેસરિયું બાંધ્યું એટલે બસ તારું કામ પત્યું ? અબોલની આંતરડી ન દુઃખવીશ. અબેલના આશીર્વાદ લઈશ તો તારા ખેતરમાં સોનું પાકશે.”
- ખેડૂત પિતાની ભૂલ સમજે. એણે બળદને દૂર લઈ જઈને બાંધ્યા ને મેસરિયું છડી ઘાસ નીયું.
દયાળુ રાજા વિચાર કરવા લાગ્યું કે મેં બળદને માર ખાતા બચાવવાની દયાથી મેંબંધણું બતાવ્યું, પણ એ મેંબંધણું કઈ કંજૂસ ખેડૂત બળદને ભૂખ્યા મારવાના ઉપયોગમાં લે તો?
રાજા રિષભ વિચાર કરતા ચાલ્યા ગયા. વાત પૂરી કરતાં શ્રેયાંસકુમારે કહ્યું :
“ભાઈએ ! મોટા મોટા મુનિઓને પણ કર્યા કર્મ ભેગવવાં પડે છે. એમાંય ભૂખનું દુઃખ ભારે છે. પ્રભુએ આ બળદને અનાજ ખાતા રોક્યા. એણે ૩૬૫ નિસાસા
