________________
ભગવાન ઋષભદેવ : 45
6
શમલ મનસૂબા ઘડે છે: આ દાણા વેચી આ વખતે નવું ઘર બંધાવીશ. એક નાત જમાડીશ, મનશે તા ધુમાડાબંધ ગામ જમાડીશ.
શ‘અલની ઘરવાળી મનમાં ઘેાડા ગઠે છે : ‘એણુ સાલ દીકરાનું વેવિશાળ કરી નાખવુ` છે. દીકરીનું આણું પણુ કરી નાખવુ છે. વારે વારે કઈ વરસ સારાં આવતાં નથી. પૂરુ' સાનું લાવવું છે. એ તા ઘા ભેગેા ઘસરકા, ભેગાં ભેગાં ઘરેણાં મારે માટે પણ ઘડાવી લઈશ.’
ખેડૂતના દીકરા લાકડાની ઘેાડી પર ચડી અનાજ વાવલતા હતા. લાકડાની ઘેાડી પર બેઠા બેઠા એ ચઢવાં માટે જીવતી માણકી ઘેાડી લાવવાનો વિચાર કરી રહ્યો હતા. આ ફાગણને મેળે તેા માણકી ઘેાડી પર જ મશરુને સમાન નાખીને જવુ છે!
સહુ પેાતાના મન-સુખની દુનિયામાં ભૂલા પડ્યા છે. સામે ખળામાં અળદ પારા ખાય છે. રાજ તા બળદને ખરાખર નીરણ થતી. આજ પાતપેાતાના આનંદમાં મગ્ન અનેલા સહુ ખળદોને ચારા નીરવાનું ભૂલી ગયા છે.
સુખ એવું છે. એ પેાતાને પણ ભુલાવી દે છે ! ખળદ ખળાનાં ડૂંડાંને કદી નહાતા અડતા, પણ ભૂખ કાનુ... નામ! આજ ભૂખ્યા બળદ ડૂંડાં ખાઈ રહ્યા છે. ખાવાના વાંધા નહિ, પણ ઢારની જાત ખરી ને! જેટલું ખાય છે એનાથી વધુ બગાડી રહ્યા છે.
અચાનક શંખલ ખેડૂતની નજર ત્યાં ગઈ, અરે!
