Bhagwan Rushabhdev

Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Jaibhikkhu Sahitya Trust

Page 43

38 ઃ જૈનદર્શન-શ્રેણી ૨-૧
છે. નિષ્પાપ નિરવદ્ય જીવનને એગ્ય આ ખરેખર નિરવદ્ય પાપમુક્ત આહાર છે.
શ્રેયાંસે શેરડીના રસનું પાન કરવા પ્રભુને વિનંતી કરી.
પ્રભુએ કરપાત્ર લંબાવ્યું. ચારે તરફ જયજયકાર થઈ રહ્યો. કંઈ ન સ્વીકારતા પ્રભુએ સ્વીકાર માટે હસ્ત લંબાવ્યા ! અનન્ત એ કરપાત્રમાં શ્રેયાંસકુમારે શેરડીને રસ ઠાલવવા માંડયો. એ પાણિપાત્ર, એ કરપાત્ર જાણે અફાટ મહાસાગર બની ગયું. એકસો-આઠ ઘડા એમાં સમાઈ ગયા. એટએટલા ઘડા પ્રભુના કરપાત્રમાં સમાઈ શિયા, પણ આશ્ચર્ય છે કે શ્રેયાંસના ચિત્ત-પાત્રમાં એટલો હર્ષ ન સમાઈ શક્યો. એણે ઘડે લઈ હર્ષનૃત્ય આરંવ્યું.
દીક્ષા પછી વર્ષાન્ત, પ્રભુએ ઈશ્નરસથી પારણું કર્યું. પ્રભુની સુદીર્ઘકાલીન સુધાનું એ પાવનકારી દિવસે શમન થયું.
નગરજનોએ ફરી જયજયકાર વર્તાવ્યું. આકાશમાં પંચદિવ્ય પ્રગટ થયાં. વાતાવરણ દુંદુભિનાદથી ગાજી ઊઠયું. સામાન્ય એવા શેરડીના રસમાં શ્રેયાંસકુમાર ભવભવની બાજી જીતી ગયે. વસ્તુની મહત્તા નથી, ભાવની મહત્તા છે, એ વાત જગતે એ દિવસે જાણી. શ્રેયાંસને આનંદ એના ચિત્તપાત્રમાં છલકાઈ ઊડ્યો, એનાં મેરમ માંચિત થઈ ઊઠ્યાં.
આજે એણે નિષ્પાપ જીવનને આદર્શ અને નિરવદ્ય