________________
28: જેનદશન-શ્રેણી ૨-૧
/
/
v
/
v.~+ *
હતું, પણ આવું ભૂખ, તરસ ને પર્યટનનું તપ દુષ્કર લાગ્યું. એ બધાં તે જ્યાં સારી જગ્યા મળી ત્યાં – કેઈ સુંદર વૃક્ષેની ઘટામાં પર્ણકુટી બાંધીને બેસી ગયાં. રે! ગગનવિહારી ગરુડરાજ સાથે ક્ષુદ્ર પંખીઓનો સાથ ક્યાં સુધી નભે !
ત્રિલોકના નાથ પૃથ્વીપતિ એકલા રહ્યા. મેરુ ચળે, પણ તેમને નિશ્ચય ચળે તેમ નહોતે. શ્રુધા-પિપાસા તેમને ગમે તેટલી પીડે, પણ એ એમ નમતું તોળે તેવા - નહતા. આમ તો એમને શી વાતની ખામી હતી! પાણી માગે ત્યાં દૂધ હાજર હતું !
રસ્તામાં પગલે ને પગલે નગરજને, ગ્રામજનો ને વનેચરો ભાતભાતની ભેટ લઈને આવતા, ને ગદ્દગદ કંઠે કહેતા : “એ તારણહાર, અમે તમારી આ દશા જોઈ શકતા નથી. સ્નાન કરવાને એગ્ય જળ તૈયાર છે, પહેરવા વસ્ત્રો તૈયાર છે. કૃપા કરે ને અમને ધન્ય કરે?” , - પ્રભુ કંઈ લેતા નથી ને આગળ વધે છે. ત્યાં બીજા - નગરજને આવી પહોંચે છે. કહે છે: “આજ અવસર આવ્યે નિરાશ કરશે મા, નાથ ! લક્ષપાક તેલ તૈયાર છે, મર્દન કરો. ગંધકાષાયી વસ્ત્ર હાજર છે, સમાર્જન કરે. ગશીર્ષચંદન તૈયાર છે, વિલેપન કરો, અને અમારે ત્યાં પધારો, દેવાંગના જેવી અમારી કન્યાઓને સ્વીકારે. તેમને સનાથ કરો. એમ કરીને એને ને અમારે જન્મ સાર્થક કરે.”
