Bhagwan Rushabhdev

Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Jaibhikkhu Sahitya Trust

Page 20

- ભગવાન ઋષભદેવ : 15
* *
*
* *
*
*
* *
* *
* * 7
પૃથ્વીનાથે તેઓને ઉદ્દેશીને કહ્યું: “પુત્રીઓ ! કેઈનાં આંસુ કદી કોઈનો માર્ગ રોકી શક્યાં છે? આંસુ અંતરની શુદ્ધિ માટે વાપરો.” ને તેમણે સહુ સ્વજનો તરફ દૃષ્ટિ ફેરવીને આશ્વાસનભર્યા અવાજે કહ્યું:
“મારો જવાને સમય થઈ ચૂક્યો. જે મહાન શોધ કાજે જાઉં છું, એ માટે અનિવાર્ય છે કે સાગરમાં માછલું સરકી જાય, એમ મારે તમારી વચ્ચેથી સરી જવું.
- આ આકાશ મારું આશ્રયસ્થાન બનશે, આ ખીણો મારી શેરીએ થશે. કંદરાઓ અને ગુફાઓ મારાં વાસસ્થાન બનશે. દિશા મારું વસ્ત્ર ને પવન મારે સાથી બનશે. વાચા કરતાં મૌન હવે મને વધુ પ્રિય થશે. શુક્રૂષા ને સેવા, હર્ષ ને શોક બંનેને છાંડીને જાઉં છું. સ્વજન કે સ્નેહી બંનેને તજીને જાઉં છું. માન ને અપમાનને મૂકીને જાઉં છું. સંપત્તિ કે સાધનનો સદંતર ત્યાગ કરીને જાઉં છું.
“તમે પૂછશે કે આ બધું શા માટે? તો એને ટૂંકે ઉત્તર એટલો જ કે મારા એક મહાસ્વપ્નને સાકાર કરવા, સંસારને વળી એક નવું શાસન આપવા. સતત જાગૃતિ ને અનંત એકાંત મારાં સહાયક બનશે.”
ભરતને સમજાવતાં કહ્યું: “ “નમે અરિહંતાણું !” તારો જીવનમંત્ર બનો. જગતમાં વસતા અરિને જીત્યા, માનવતાના અરિને જીતજે, કુળનો અરિને જીતજે – સાથે તારી જાતની અંદર વસતા અરિને પણ જીતવાનું ન ભૂલીશ.”