________________
- ભગવાન ઋષભદેવ : 28.
જોઈએ. મારા દેહરૂપી ધનુષ્યને મારે એ રીતે ખેંચવું પડશે, ને તે જ મારું તીર સરળતાથી લક્ષ્યને વેધશે.” ને આટલું બોલતાં બોલતાં પૃથ્વીનાથે પોતાની એક સુષ્ટિથી દાઢી અને મૂછના વાળના ગુચ્છાને ચૂંટી કાઢયો. . બીજી મુષ્ટિ બિડાઈ ને મસ્તકના વાળને એક -ગુચ્છો ચુંટાયો. આમ ચાર મુષ્ટિથી વાળના ગુચ્છા ખેંચ્યા એ સાથે અત્યાર સુધી હૈયે ધારણ કરી રહેલાં દેવી સુમંગળા અને માતા મરુદેવા દોડી આવ્યાં. અડધે આવતાં મૂછ પામી ભૂમિ પર પડી ગયાં. મૂછી વળતાં કરુણ વરે આનંદ કરવા લાગ્યાં. - પૃથ્વીનાથે પાંચમી મુષ્ટિ પાછી ફેરવી. એમની -આંખમાં એની એ જ શાંત જ્યોત પ્રકાશિત હતી. સૌંદર્યના મહાન ભૂષણ સમી એક માત્ર કેશવલરી પવનની સાથે ગેલ કરવા લાગી. . .
“ભાઈઓ ! હવે હું મૌન ધારણ કરું છું, ને તમારી વિદાય યાચું છું. મને શાંતિથી જવા દેજે. મારી પાછળ કઈ આવશે નહીં !”
ને પ્રભુએ કદમ ઉઠાવ્યા. દીક્ષા પૂરી થઈ ત્યારે ઇદ્રના આગ્રહથી ચેાથું મન:પર્યવ જ્ઞાન થયું. માતા મરુ દેવા ને સુમંગલા મૂછ પામ્યાં. બીજાં ચોધાર આંસુએ રડવા લાગ્યાં. વાતાવરણ કરુણભારથી મર્મવેધક બન્યું. પણ પ્રભુ સ્વસ્થ હતા. મંદ પણ સ્થિર ઠગે આગળ વધતા હતા. ,
