________________
૨૬૮
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ થવાને જ. એટલે તેઓ પણ કર્મથી બદ્ધ બનવાથી મુકત તે ન જ કહેવાય ને?
ઉ.-કર્મબંધ થવામાં હેતુ છે રાગાદિભાવે અને મન, વચન, કાયાના યોગે. તેમાનું કાંઈ પણ મુકતાત્માને પ્રાપ્ત થવાનો સંભવ છે જ નહિ. માટે ફરી કર્મથી બંધાવાને તેમને કેઈ અવકાશ નથી. કર્મ પુદ્ગલના સ્પર્શમાત્રથી મુક્ત
અમુક્ત થઈ જતા નથી. ૧૬૮ [४५९] सुखस्य तारतम्येन प्रकर्षस्यापि सम्भवात् ।
अनन्तसुखसंवित्ति-र्मोक्षः सिद्धयति निर्भयः ॥७॥
વળી દુનિયાના સુખી માં પણ સુખનું તારતમ્ય દેખાય છે. એક કરતાં બીજે વધુ સુખી, બીજા કરતા ત્રીજો એથી વધુ સુખી. એમ ઉત્તરોત્તર સુખને પ્રકર્ષ જોવા મળે છે. તે સુખની પરાકાષ્ટા કયાંક તો હોવી જ જોઈએ. જ્યાં પરાકાષ્ટાના અનન્તસુખનું સંવેદન હોય તેને જ મેક્ષ કહેવાય.
આમ મેક્ષ તત્ત્વની સિદ્ધિ થઈ જાય છે. [४६०] वचनं नास्तिकाभाना-मात्मसत्तानिषेधकम् ।
भ्रान्तानां तेन नादेयं परमार्थगवेषिणा ॥७॥
માટે જ નાસ્તિક જેવા બ્રમપૂર્ણ જીવનું, મોક્ષસત્તાને ઈન્કાર કરતું આ વચન, પરમાર્થરૂપ મેક્ષની અભિલાષાવાળા જીવે જરા પણ આવકારવું નહિ.
આત્માને કર્મબંધ અને મેક્ષ નહિ માનનારાને ૧૬૮. વિ. આવ. ભાષ્ય-શ્લેક ૧૮૪૦
