Book Title: Adhyatmasara
Author(s): Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan

Previous | Next

Page 545
________________ ૫૧૦ શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ પ્રાપ્ત થયેલા યશસંચયરૂપી ક્ષીરસમુદ્રને સહૃદયી સજ્જ પ્રસંસાના મેરુ વડે મથે છે. એ વખતે એમાંથી ફીણને જે વિરાટ રાશિ ઉત્પન્ન થઈને ઊછળે છે તે આકાશમાં પહોંચીને ચન્દ્રમંડળ બની જાય છે અને તે ફીણના આજુબાજુ ફેંકાએલાં બિન્દુઓ તારા બની જાય છે. એ સમુદ્ર તરંગોના કલ્લેબની લીલા કૈલાસ વિગેરે પર્વ અનુભવે છે. [९४४] काव्यं दृष्ट्वा कवीनां हृतममृतमिति, સ્વ: સાંનિશા खेद धत्ते तु मूर्ना मृदुतरहृदयः, सज्जनो व्याधुतेन ॥ ज्ञात्वा सर्वोपभोग्यं प्रसृमरमथ, તાત્તિપીપૂરમ્ | नित्यं रक्षापिधानानियतमतितरां, મોતે જ તેિને II જ્યારે સજન આત્મા કવિનું કાવ્ય જુએ છે ત્યારે તેને એમ લાગે છે કે, અહો ! આણે તે દેવેનું અમૃત ચારી લીધું લાગે છે! રે! હવે દેવે શું પશે? આવી શંકા પડતાં કમળહૃદયી તે સજ્જન ખિન્ન થઈ જાય છે. પણ જ્યારે એને ખબર પડી કે કાવ્યની કીતિના અમૃતનું ઊમટેલું પૂર માત્ર કવિઓને જ નહિ કિન્તુ સર્વને અર્થાત દેવેને પણ ભેગાવી શકાય તેવું છે. ખૂબ વિરાટ એનું સ્વરૂપ છે. એની ઉપર કેઈની માલિકી નથી કે કશું ય ત્યાં

Loading...

Page Navigation
1 ... 543 544 545 546 547 548 549 550 551 552 553 554 555 556 557 558 559 560 561 562 563 564 565 566 567 568 569 570 571 572 573 574 575 576