________________
(૧૪) શાના ઉપદેશથી ઉત્તમ પુરૂષને સમજાય તે તેણે શું કરવું તે કહે છે (ઈતિ શબ્દને ઉપર કહેલે અર્થ છે) અપ્રશસ્ત મૂળ ગુણસ્થાન ( સંસારી વિષય સુખ) માં રાચેલા જીવને બુદ્ધાપાની અશકિતથી ઘેરાતાં હર્ષના માટે કે ક્રિડાના માટે કે ભંગ વિલાસ માટે અથવા શરીરની શભામાટે ગ્યતા નથી (પરંતુ તે તેણે પહેલેથી સમજવું જઈએ) કે સંસારમાં જે કંઈ સુખ અથવા દુખ પડે છે. તે દરેક પોતાના શુભ અશુભ કર્મનું ફળ બધા પ્રાણીઓને ભોગવવાનું છે. એવું જાણુને તે સમજેલા પ્રાણુ એ પૂર્વે કહેલા પહેલા અધ્યયન શસ્ત્ર પરિક્ષામાં બતાવેલ મહાવતેમાં સ્થિર ચિત્ત વાલા બનીને સાધુએ વિચારવું કે અહે (મારા પુન્ય ઉદયથી આવું નિર્મળ ચરિત્ર મળ્યું છે. એમ જાણીને) સુંદર વિહાર કરવા ગ છે.જેમાં શાસ્ત્રમાં કહેલ સંયમ અનુષ્ઠાન છે. તેના માટે એ વિહારમાં તત્પર બની જરા પણ પ્રમાદ ન કરે. વલી તેણે વિચાર્યું જોઈએ કે આ ક્ષેત્ર ઉત્તમ કુળમાં જન્મ વિતરાગને ધર્મ તેના ઉપર શ્રદ્ધા અને આવાં સુંદર મહાવ્રત વિગેરેને સારે અવસર મને મલ્યા છે. તે કેવી રીતે પ્રમાદ થાય તેથી વિનેય (શિગે) તપ સંયમમાં જરા પણ ખેદ ન પામતાં ઉપર કહેલ. ઉત્તમ વસ્તુ આર્ય ક્ષેત્ર પ્રાપ્તિથી આનદ પામીને ગુરૂ શું કહે છે તે સમજે. ગુરૂ કહે છે કે
