________________
(૨૧) તત્વ સમજાવવા જવું; તે પણ અનુચિત છે. એ જ પ્રમાણે કંઈપણ અનુચિત કાર્ય કરતે સાધુ જૈનધર્મની હીલના જ કરે છે, અને તેને પાપનેજ બંધ છે, તેનું કલ્યાણ થવાનું નથી, માટે, તેવા વિધિ ન જાણનારા પુરૂષે મન ધારણ કરવું વધારે સારું છે. (કે બીજાને કે ઉત્પન્ન કરી અશુભકર્મ પિતે ન બાંધે.) કહ્યું છે કે – “પાવાગપાળ, વઘvitri થાપણ પિતા वुत्तुंपि तस्स न खमं, किमंग पुण देसणं काउं ॥१॥"
જેને સાવદ્ય, અને નિર્વિઘ વચનનું જાણપણું નથી, તેને બલવાને પણ અધિકાર નથી. તે તેને ઉપદેશ આપવાને અધિકાર ક્યાંથી હોય? આ પ્રમાણે છે. તે, ધનકથા કેવી રીતે કરવી તે કહે છે –જે, પિતાની પ્રક્રિયાને વશમાં રાખનારા છે, વિષય વિષને વેરી છે, સંસારથી ઉદ્વેગ મનવાળે છે, અને વૈરાગ્યથી જેનું હૃદય ખેંચાયેલું છે, તે માણસ ધમને પૂછે; તે, તે સમયે આચાર્ય વિગેરે ધર્મકથા કહેનારે વિચારવું કે, આ પુરૂષ કે છે? મિથ્યાદષ્ટિ છે કે ભદ્રક છે? અથવા, કેવા આશયથી પૂછે છે? એને ઈષ્ટદેવ કર્યો છે? એણે ક મત માન્ય છે? વિગેરે વિચારીને ઉત્તર સમય ઊચિત કહે તે બતાવે છે.
એને સાર આ છે કે ધર્મ કથાની વિધિ જાણનારે - પિતે આત્મામાં પરિપૂર્ણ હોય તે સાંભળનારને વિચાર કરે
