________________
(૨૨૬) जहा अंतो तहा वाहिं जहा बाहिं तहा अंतो अंतो अंतो पूह देहं तराणि पासइ, पुढोवि सवंताइ पंडिए પક્ષિાણ I (રૂ. ૬૩),
જેને આ લેક અને પરલેકના પરિણામનાં દુઃખ જેવામાં (વિચારવામાં) વિશાળ દષ્ટિ (જ્ઞાન) છે તે વિશાળ ચક્ષુવાળ બને છે. તે ઉપર કહેલા ભેગેને ઘણુ અનર્થોનું મૂળ સમજીને તેને છેડીને “શમ સુખ (વીતરાગ દશા ને અનુભવે છે. તથા સંસારી લેકે જે વિષય રસમાં પડતાં અતિશય દુઃખી થએલા છે. (એટલે કુમાર્ગે જતાં ગુપ્ત ઇદ્રિ સડતાં વિસટિકને રોગ થતાં કે ક્ષયથી મરતાં જોઈને) પિતે તેવા કુમાગને ઇચ્છતું નથી. તેથી પ્રશમ સુખને અનેક પ્રકારે જુએ છે. તેથી તે લેકવિદશ છે. અથવા લેક એટલે ઉદ્ધ અધર તથા તિર્યફ (સ્વર્ગ પાતાળ અને મૃત્યુ) એ ત્રણ લેકમાં ચાર ગતિમાં થતાં દુઃખે સુખના કારણેને તથા ત્યાં ભગવાતા આયુષ્ય વિગેરે ને જુએ છે. તે બતાવે છે.. - લોકના અધ ભાગમાં શું છે તે જાણે છે. એટલે ધર્મ અધર્મ અસ્તિકાયથી વ્યાપ્ત આકાશ ખંડને નીચલે ભાગ જાણે છે. તેને સાર આ છે કે છે જે કર્યો વડે ત્યાં ઉત્પન્ન થાય છે. તથા ત્યાં સુખ દુઃખને વિપાક કેવે છે. તેને જાણે છે. નારના છને થતું દુખ પિતે જાણે છે. તથા ભૂવનપતિ યંતરના દેવેનું સુખ પણ જાણે છે).
