________________
(૧૬૯) हु एयं पवेइयं, अणोहंतरा एए नो यओहं तरित्तए, अतीरंगमा एए नो य तीरं गमित्तए, अपारंगमा एए नो य पारं गमित्तए, आयाणिजं च आयाय तमि ठाणे न चिट्टइ, वितहं पपवयन्ने तमि કviાદિ વિઠ્ઠ (રૂ. ૮૦)
જેઓ ઘવચારિ એટલે મેક્ષનું કારણ જ્ઞાન વિગેરે છે. તેને મેળવવાના સ્વભાવવાલા છે તેવા ધર્માત્મા પુરૂષે ઉપર કહેલા અસાર જીવિત ક્ષેત્ર ધન સ્ત્રી વિગેરેને ચહાતા નથી
અથવા ધુતચારી એટલે ધુત તે ચારિત્ર તેમાં રમણતા કરનારા છે. અર્થાત્ ચારિત્ર લઈ તેને પૂણ પાળી મેક્ષ મેળવે તે સંસારને ચહાતા નથી. તે - વલી ભગના અભાવે જ્ઞાન મેળવીને જન્મ મરણના દુઃખને જાણીને તેવા પુરૂષે સંક્રમણ ( ચારિત્ર ) માં રમણતા કરવી એવું શિષ્યને ગુરૂ કહે છે. કે વિતસિકા રહિત અથવા પરિસહ ઉપસર્ગ આવતાં તારે કંટાળવું નહી અથવા હે શિષ્ય તું શંકા રહીત મનવાલે થઈ સંયમમાં રહે એટલે શિષ્ય તપ દમન નિયમ વિગેરે આલેકમાં જે કષ્ટ છે. તે પરભવનું અનંત સુખ આપશે એવું નિશંકપણે માનીને ધર્મમાં આસ્થા રાખે, અને તે તપ નિયમ વિગેરે કરે અને તેથી જ પિતે તપના પ્રભાવથી રાજા-મહારાજાઓને પણ પૂજવાયેગ્સ થાય છે. આ
