________________
(૧૩૮)
પેાતાની ઇચ્છા મુજબ શાસ્ત્ર બનાવનારા, અને દીક્ષામાં વેષ ધારણ કરનારા ક્ષુદ્ર મનુષ્યાએ જુદા જુદા ઉપાચેાથી અનાથને જેમ લુટારી લુટે; તેમ આ ભેાળા લેાકેાને આ સાધુડંગા લુટે છે, તેથી આ પ્રમાણે વેષધારી સાધુએ મેળવેલા ભાગાને ભાગવે છે, અને તેવા બીજા ભેગા મેળવવા, તેવા તેવા ઉપાયેામાં વર્તે છે. તે કહે છે કેઃ—
વીતરાગની આજ્ઞા વિરૂદ્ધ પેાતાની બુદ્ધિએ મુનિના વેષને લજાવનારા સ ́સાર સુખના ઉપાયના આર્ભમાં વાંરવાર લાગે છે. (મચેછે) આ વિષયસુખના અજ્ઞાનરૂપ ભાવમાહમાં વારવાર કાદવમાં ખુંચેલા હાથી માફક બહાર પાતે પાતાને કાઢવાને સમર્થ નથી. જેમ કોઇ મહા નદીના પૂરમાં વચમાં જઈને ડુખ્યા હોય તે તે જલ્દીથી તરવા કે સામે કિનારે આવવા સમર્થ નથી એજ પ્રમાણે કોઇ પણ નિમિત્તથી પ્રથમથી ઘર સ્ત્રી પુત્ર ધન ધાન્ય સાનું મૈત્ન તાંબુ દાસ દાસી વિગેરે વૈભવ છેડી ત્યાગવૃત્તિ સ્વીકારીને આરાતીયતીર ( પાછા આવવા કે કિનારે જવા તે સમય નથી તે) સમાન ઘરવાસના સુખથી નીકળેલા સાધુ થયા અને ફરી તે વ મેલા ભાગને પાછે ગ્રહણ કરવા ઇચ્છા કરે તેા સયમ પણ જાય તે મેક્ષમાં જઇ શકેનહિ તેમ ઘરવાલાં પણ સ`ઘરે નહી એટલે અને બાજુથી જુદી પડેલી મુકતાલી( સાધુપણુ જો સંસાર વાંચ્છના કરે તે ન ગૃહસ્થ રહે તેમ ન સાધુ રહે તેથી તે અને પ્રકારે ભ્રષ્ટ છે. કહ્યું છે કે.
વ
) માફક
