________________
તે સાંભળી કેટલાક સાધુઓએ તેનું વચન અંગીકાર કર્યું, અને કેટલાકે અંગીકાર ન કર્યું, અને તેઓ બોલ્યા કે-“હે જલિ ! શ્રીમાન ભગવાનના વચનનો આશય એવો છે કેજે કાર્ય કરવા માંડ્યું તે જ કર્યું કહેવાય છે, જે કાર્ય કરવા માંડ્યું નથી, તે કયારે પણ કર્યું કહેવાશે નહીં. તેથી “કરાતું તે કર્યું એવું શ્રી મહાવીરસ્વામીનું વચન સત્ય જ છે તેને તમે પણ અંગીકાર કરો.' ઇત્યાદિ ઘણી રીતે તેને સમજાવ્યો. તો પણ મિથ્યાત્વના ઉદયને લીધે તેણે તે અંગીકાર કર્યું નહીં, ત્યારે તેનો ત્યાગ કરી તે સાધુઓ ભગવાનની પાસે આવીને રહ્યા.
પ્રિયદર્શના સાધ્વી પતિ પરના રાગને લીધે સહગ્ન સાધ્વીઓના પરિવાર સહિત જમાલિ પાસે જ રહી. એક વાર વિહાર કરતી તે સાધ્વી પ્રિયદર્શના ઢેક નામના કુંભકારની શાળા=ઘરમાં રહી. તે કુંભકાર ભગવાનનો પરમ ભક્ત શ્રાવક હતો. તેણે વિચાર કર્યો કે “ભગવાનના વચનને નહીં માનનારી આ સાધ્વીને હું કોઈ પણ પ્રકારે બોધ પમાડું.” એમ વિચારી એક વાર તે નીભાડામાંથી વાસણ કાઢતો હતો, તે વખતે તે સાધ્વી સ્વાધ્યાયમાં લીન હતી. તેણે સમય જોઈ તેણીના સાડા પર એક સળગતો અંગારો નાખ્યો. તેનાથી બળતું પોતાનું વસ્ત્ર જોઈ તે સાધ્વી એકદમ બોલી ઉઠ્યા કે- “હે શ્રાવક ! મારો સાડો તે બાળી નાંખ્યો.” ત્યારે કુંભકાર બોલ્યો કે- “હે સાધ્વી ! તમારો સાડો બળે છે, પણ બળી ગયો નથી. અને તમારા મનમાં બળતી વસ્તુને બળી કહેવાતી નથી. તો તમે બળી કેમ કહી ?' આ પ્રમાણે તે કુંભકારના યુક્તિવાળા વચનોથી તે પ્રતિબોધ પામી. એટલે તેણે જમાલિ પાસે જઈને કહ્યું કે-“ભગવાનનું વચન સત્ય છે. માટે તમે પણ તેને અંગીકાર કરો. તો પણ તેણે અંગીકાર કર્યું નહીં. ત્યારે તે પ્રિયદર્શના જમાલિનો ત્યાગ કરી પોતાના સહસ્ત્ર સાધ્વીના પરિવાર સહિત શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસે આવી.
એકદા શ્રીમહાવીરસ્વામી ચંપાનગરીમાં સમવર્યા, ત્યારે જમાલિ ભગવાન પાસે સમવસરણમાં આવી બોલ્યો કે- “હે ભગવાન ! તમારા સર્વ શિષ્યો છદ્મસ્થપણે જ મૃત્યુ પામશે, અને હું તો કેવળી થયો છું.” તે સાંભળી શ્રીગૌતમસ્વામી બોલ્યા કે-“હે જમાલિ ! જો તમને કેવળજ્ઞાન થયું
