________________
૧૨૭
છે અને આધર અમૃતરસ તેના અરસનો દાસ છે, અરિસો તેના કપોળની શોભાને પામતો નથી, સુવર્ણકંદ તેના અધરની ઉપમા=સમાનતા પામતા નથી, તેના કંઠની સુંદરતા મેળવવામાં પંચજન્ય શંખ પણ યોગ્ય નથી, તેના સ્તનની લક્ષ્મી=શોભા ગ્રહણ કરવામાં સુવર્ણનો કળશ પણ ચતુર નથી, તેની ભુજલતાની લક્ષ્મી મેળવવા કમળનું નાળ પણ સમર્થ નથી, તેના હસ્તની કાંતિના લેશને પલ્લવી કુંપળ પણ પામી શકતા નથી, તેની કટિની શોભ ગ્રહણ કરવામાં વજ પણ મૂર્ખ છે, તેની નાભિનું સદશપણું શીખવામાં આવ=નદીની ભમરી પણ સમર્થ નથી, તેના જઘનની તુલના કરવામાં પુલિન=રેતીવાળો નદીનો કાંઠો પણ શક્તિમાન નથી, તેના સાથળની સુંદરતા મેળવવામાં રંભા પણ અટકી જાય છે, મૃગલીની જંઘા પણ તેની જંઘાની શોભા ગ્રહણ કરવામાં સફળ નથી, તેના ચરણકમળની લક્ષ્મીને અરવિંદ પણ પામી શકે તેમ નથી, સુવર્ણ પણ તેના શરીરની કાંતિના કોઈપણ અંશને પામતું નથી અને તેના લાવણ્ય ગુણને જોઈ અપ્સરાઓ નીરસ થાય છે. આવી મનોહર તે કન્યાને જોઈ યોગ્ય વરની પ્રાપ્તિ માટે તેના પિતાએ ઘણા કુમારો શોધ્યા, પરંતુ કોઈપણ તેને યોગ્ય મળ્યો નથી.
એક વખત તે પ્રભાવતી સખીઓ સાથે ઉદ્યાનમાં ગઈ હતી. ત્યાં કિન્નરીઓથી ગવાતું ગીત સાંભળ્યું આવ્યું કે “રૂપ, લાવણ્ય અને તેજ વડે દેવોનો પણ તિરસ્કાર કરનાર અશ્વસેન રાજાના પુત્ર શ્રી પાર્શ્વકુમાર ચિરકાળ સુધી જય પામો.” આવું ગીત સાંભળી તે પ્રભાવતી શ્રીપાર્શ્વકુમાર પર પ્રીતિવાળી થઈ. તેથી તે લજ્જા અને ક્રીડાનો ત્યાગ કરી માત્ર તે ગીતને જ વારંવાર સાંભળવા લાગી. તે જોઈ તેની સખીઓએ તેને શ્રીપાર્થને વિષે રાગવાળી જાણી. કેમકે પાણીમાં રહેલા તેલની જેમ રાગીમાં રહેલો રાગ છાનો રહી શકતો નથી. પછી તે કિન્નરીઓ ગઈ ત્યારે તે પ્રભાવતી તેમની સન્મુખ આકાશમાં જોઈ જ રહી. તે વખત સખીઓ તેને મહા મહેનતે=પરાણે ઘેર લઈ ગઈ. પરંતુ તેને કોઈપણ ઠેકાણે સુખ પ્રાપ્ત થયું નહીં. કામદેવરૂપી અપાર-વાઈના વ્યાધિથી પરવશ થયેલી તે કાંઈપણ જાણતી નહોતી, માત્ર જેમ યોગિની પરબ્રહ્મનું ધ્યાન કરે તેમ એક શ્રીપાર્થનું
