________________
૧૮૯ વગેરે શબ્દ બોલવાનો વખત જ આવતો નથી. તથા ઘણા સંયમવાળો અને ઘણા સંવરવાળો થાય છે, તેમજ જ્ઞાન આદિની સમાધિવાળો પણ થાય છે. ૩૯-૪૧.
આવો જે જીવ હોય તે છેવટ ભક્તપ્રત્યાખ્યાન કરે છે, તેથી તેને કહે છે –
भत्तपच्चक्खाणेणं भंते ! जीवे किं जणयइ ? भत्तपच्चक्खाणेणं अणेगाइं भवसयाई निरंभइ ॥४०॥४२॥
અર્થ : હે ભગવંત ! આહારના પ્રત્યાખ્યાન ત્યાગ વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ?
ઉત્તર : આહારના પ્રત્યાખ્યાન વડે જીવ અનેક સેંકડો ભવોને રુંધે છે અર્થાત્ દઢ–શુભ અધ્યવસાયથી સંસારને ઘણો અલ્પ કરે છે. ૪૦-૪૨.
હવે સર્વ પ્રત્યાખ્યાનોમાં ઉત્તમ એવા છેવટના સદ્દભાવ પ્રત્યાખ્યાનને કહે છે –
सब्भावपच्चक्खाणेणं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
सब्भावपच्चक्खाणेणं अणिअट्टि जणयइ, अनिअट्टि पडिवन्ने अ अणगारे चत्तारि केवलिकम्मंसे खवेइ । तं जहावेअणिज्जं, आउअं नामं, गोत्तं । तओ पच्छा सिज्झइ बुज्झइ, मुच्चइ, परिनिव्वाइ सव्वदुक्खाणमंतं करेइ ॥४१॥४३॥
અર્થ : હે ભગવંત ! સદ્ભાવ પ્રત્યાખ્યાન વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે?
ઉત્તર : સર્વથા ફરીથી પચ્ચખાણ કરવાનો અસંભવ હોવાથી સદ્ભાવ પડે એટલે પરમાર્થ વડે જે પ્રત્યાખ્યાન તે સદ્ભાવ પ્રત્યાખ્યાન કરવા વડે અર્થાત્ સર્વ સંવરરૂપ શૈલેશીકરણ કરવા વડે જીવ અનિવૃત્તિને એટલે શુક્લ ધ્યાનના ચોથા ભેદને ઉત્પન્ન કરે છે. અનિવૃત્તિને પામેલો એવો સાધુ ચાર કેવળીના કર્માશોને એટલે કેવળી થયા પછી બાકી રહેલા
