________________
૧૯
तावत्क्रुधैवान्तरवैरिणो मा___ मनल्पमोहान्ध्यवशं नयन्ति ॥१८॥
હિં સ્વામિન ! જેટલામાં અધર્મો અને વ્યસનેને છેડીને હું મારા મનને સમાધિમાં સ્થાપન કરું છું, તેટલામાં તો જાણે કોધથીજ ન હોય તેમ અંતરંગ શત્રુઓ મને અત્યંત મેહાંધતાને પમાડે છે. (૧૮) त्वदागमाद्वेमि सदैव देव !
मोहादयो यन्मम वैरिणोऽमी। तथापि मूढस्य पराप्तबुद्धया
तत्सन्निधौ ही न किमप्यकृत्यम् ॥१९॥ હે દેવ ! આપના આગમ વડે હંમેશાં હું આ મેહાદિકને મારા શત્રુઓ છે, એમ જાણું છું. પણ મૂર્ખ એવા મને ઉત્કૃષ્ટ વિશ્વાસની બુદ્ધિ શત્રમાં થઈ છે. તેથી મેહાદિકની પાસે રહીને મારાથી કયુ અકાર્ય ન થાય ? અર્થાત મેહાદિકને લીધે પુદ્ગલમાં વિશ્વાસમાં અગર પુદ્ગલમાં પોતાપણાની બુદ્ધિથી મૂઢ બનેલા એવા મારે કોઈ પણ વસ્તુ ન કરવા લાયક ન રહી, એ ખેદની વાત છે. (૧)
