Swadhyay Manjari

Author(s): Bhuvanchandravijay
Publisher: Shasanaiklakshi Vividh Vishayak Granthmala

Page 60

(तव समयसरोभ्रष्टा भ्राम्यन्ति सकलासु रूक्षजातिषु । सारणिजलमिव जीवाः स्थानस्थानेषु बध्यमानाः॥)
જેમ સારણિ–નીકનું જળ સર્વ વૃક્ષ જાતિઓમાં ઠેકાણે ઠેકાણે બંધાતું છતું ફરે છે તેમ (હે નાથ !) આપના સિદ્ધાન્તરૂપ સરોવરથી ભ્રષ્ટ થએલા છે (૮૪ લાખ નિરૂપ ) સકળ રૂક્ષ જાતિ-કઠોર ઉત્પત્તિ સ્થાનમાં (કર્મ વડે) સ્થળે સ્થળે બંધાતા છતા ભમે છે. (૨૯) सलिल(लि)व पवयणे तुह,गहिए उटूढं अहो विमुकम्मि । बच्चंति नाह ! कूवय-रहघडिसंनिहा जीवा ॥३०॥ (सलिल इव प्रवचने तव गृहीते ऊर्ध्वमधो विमुक्त । ત્રાતિ નાથ! પધારવનિમr Gીવાઃ II)
હે નાથ ! કૂવાના અરઘટ્ટની ઘટના જેવા છે, જળ સમાન આપના પ્રવચનને જ્યારે ગ્રહણ કરે છે ત્યારે તેઓ ઉંચે (સ્વર્ગમાં કે મેક્ષમાં) જાય છે અને જ્યારે તેને છોડી દે છે ત્યારે તેઓ નીચે (તિર્યંચ કે નરકગતિમાં) જાય છે. (૩૦) लीलाइ निति मुक्वं, अन्ने जह तिथिआ तहा न तुमं । तहवि तुह मग्गलग्गा, मग्गंति बुहा सिवसुहाई ॥३१॥ (लीलया नयन्ति मोक्षमन्ये यथा तीथिकाःतथा न त्वम् । तथापि तव मार्गलग्ना, मृगयन्ते बुधाः शिवसुखानि ॥)