________________
૧૨૧
आकालमियमाज्ञा ते, हेयोपादेयगोचरा।। आश्रवः सर्वथा हेय, उपादेयश्च संवरः ॥५॥ * આપની આ આજ્ઞા સદા કાળ હપાદેયને વિષય કરનારી છે. અને તે એ છે કે-આશ્રવ એ સર્વ પ્રકારે હેય-ત્યાગ કરવાલાયક છે અને સંવર એ સર્વ પ્રકારે ઉપાદેય અંગીકાર કરવા લાયક છે. (૫) आश्रवो भवहेतुः स्यात् , संवरो मोक्षकारणम् । इतीयमार्हती मुष्टि-रन्यदस्याः प्रपञ्चनम् ॥६॥
આશ્રવ એ ભવને હેતુ છે અને સંવર એ મેક્ષનું કારણ છે. શ્રીઅરિહંત દેવેના ઉપદેશનું આ સંક્ષિપ્ત રહસ્ય છે. બીજે સર્વ એને વિસ્તાર છે. (૬) इत्याज्ञाराधनपरा, अनन्ताः परिनिर्वृत्ताः। निर्वान्ति चान्ये वचन, निर्वास्यन्ति तथाऽपरे ॥॥
એ રીતની આજ્ઞાનું આરાધના કરવામાં તત્પર એવા અનંત આત્માઓ નિર્વાણને પામ્યા છે. બીજા કેટલાક કઈ ઠેકાણે પામે છે અને બીજા અનંતા ભવિષ્યમાં પામશે. (૭) हित्वा प्रसादनादैन्य-मेकयैव त्वदाज्ञया । सर्वथैव विमुच्यन्ते, जन्मिनः कर्मपारात् ॥८॥
