Shubh Sangraha Part 02

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 10

૧૦
પ્રકાશકનુ નિવેદન
ગુણરૂપ અતઃશત્રુએ કે ખઢ જાને સે હી દેશ કે સેંકડા વર્ષ તક ખાદ્યશત્રુ કે અધીન હેાકર મહાદુ શા ભાગની પડી થી. દેશ કે પુનરૂદ્ધાર કે અભિલાષી સુપુત્ર અકબર ઔર શિવાજી જૈસે કાઇ કાઇ સિતારે ભારત કે કાલે ભાગ્યાકાશ મેં ચમક ભી ચૂકે; પરંતુ જહાંતક જ્ઞાનરૂપ સૂર્ય કા ઉદય તથા ઉનકી સદ્ગુણરૂપી કિરણોં કા અમલી પ્રકાશ દૂર થા; જહાંતક અજ્ઞાનરૂપ કાલી રાત્રિ હર જગહ અપના અમલ ચલા રહી થી; જહાંતક ઉન અંતઃશત્રુરૂપ નિશાચરાં કા કાજી દેશવ્યાપી હેા રહા થા; વાં તક ઉન સિતારાંકા પ્રકાશ સ્થાયી ઔર સુખસંપત્તિદાયક કૈસે હૈ। સકતા થા ? કુછ આશ્વાસનરૂપ હેા કર કે ભારત કે વહુ પ્યારે સિતારે ભી એક પીછે.એક આયે,ઔર અપની અશાશ્વત ચમક દમક દિખા કર ચલ ખસે. બસ હૈ। ચૂકા; અબ વહ નિશાચર સબકા સબ જોર લગાતે હુએ વિશેષ પીડા દેને લગે.’’
મહારાષ્ટ્રીય સેનાનાયકેાં કે આન્તરિક દ્વેષ કે મારે અંતિમ ભારતીય મહાયુદ્ધ મેં દુરાની કે હાથ લક્ષાધિ ભારતીય વીરાંકા નષ્ટ હાન, તથા નર્ક મારે લક્ષાધિ સ્ત્રી, વૃદ્ધ ઔર બાલક કા અનાથ, અનાશ્રિત હૈાકર અતિ આક્રંદ કરના; યહ ભારત કે લિયે થાઉં દુ:ખ કી ખાત નહીં થી. ’
“ એક દૂસરી અંતઃપીડા ને ભારત કા દુઃખ ઔર ભી ખટ્ટા દિયા. મહાન મોગલસમ્રાટમાં કી દરબાર મેં અપની વમય છાર્તા નિકાલ કર બેઠનેવાલા; ઉનકા દક્ષિણુ હસ્તરૂપ બન કર અપને બાહુબલ સે સારે ભારત મેં ઔર કાબૂલ-કંદહાર મે ભી ઉનકી બાદશાહી કે ફૈલાનેવાલા વે વીરભૂમિ રાજસ્થાન; પિલે જુલ્મી સમ્રાટોં કી દી હુઇ અસદ્ઘ યાતનાઓ કે સહુ કર કે ભી અબતક અપને થોડા બહુત સમાલ સકનેવાલા વહ રાજસ્થાન; ઈનકા અપને હી છેટે ભાઈ મહારાષ્ટ્ર કે હાથ સે લૂટા જાના, જલાયા ાના ઔર પ્રબલ હત્યાકાંડ મચાયા જાના,! ભલા ઈસ સે બઢ કરકે વિશેષ પેટપીડ યહ ભારતપતા કે લિયે દૂસરી કૌન હૈ। સકતી થી?’’
“પરંતુ તની મહાપીડા સહુ કરકે ભી ભારત કા છૂટકા કહાં હૈ। સકતા થા ! અંદર અંદર કી પુટ-ફાટ તથા સકીતા કે ખેાયે હુએ બીજો સે ખના હુઆ ‘અદ્વેષ’ નામક વૃક્ષ, જે અખ સારે ભારત કા અપની વિષમય છાયા મેં દુખા ચૂકા થા, ઇનૐ ઔર કુલ ભી ઇનકેા ભગતને ખાકી થે.” “સામનાથ જસે ધર્મસ્થાન કા લૂટે જાતા તે। યહ ભારત શુરૂ મેં હી ભેગ ચૂકા થા; પરંતુ વહતેા વિદેશી-વિધી કે હાથ સે હુઆ થા ! અખ કિસી હિંદુ કે હાથ સે ભી તેા હેાના ચાહિયે ! હેાકર કે હાથ સે વહ ભી હૈ। ચૂકા. નાથદ્દારે કે હિંદુધર્માંતી પર ઉન હિંદુ કે હાથ સે હી અત્યાચાર હેાના, શ્રીકૃષ્ણે કી મૂર્તિ કા ગાલી ઔર તિરસ્કાર સે અપમાનિત કરના તથા ઉન મદિર કે। લૂટા જાના ભી બન ચૂકા !!''
“ પાઠક ! ગભરાયે મત, ઈતને સે છૂટકારા નહીં. ધાર દેખ–પાપ તેા પ્રાણ કે લે કરકે હી પન્ના છે. સકતે હૈં. ઐસા ન હાવે વાંતક એક સે એક અઢિયા પ્રયાગોં કા ઉનકે પાસ ઘાટા નહીં થા. અબતક તે। હુઆ થા માત્ર શ્રીકૃષ્ણે કા હી અપમાન. અભ કૃષ્ણા કી ભી દુદર્શો હેાની ચાહિયે ન! આપને પઢા હોગા કિ ભારત કે અધઃપાત કા યંત્રરૂપ વા પ્રાચીન ભારતીય યુદ્દ કી જડ, વહુ ભારત કે શીલ-સૌદર્ય કી મૂતિ કૃષ્ણા(દ્રૌપદી)કે ધાર અપમાન સે હી શુરૂ હુઈ થી. નિર્દોષ સ્ત્રીજાતિ કે વૈસે હી ગહરે શાપરૂપી બલ કી ઉન દુર્ગુણ-દૈત્યાં કૈ અબ આવશ્યકતા થી. ઉસી કૃષ્ણા અથવા દ્રૌપદી સે ભી અત્યંત નિર્દેસઁધ ખેડવ વી યા કુમારિકા-મેવાડેશ્વર રાના ભીમસિંહ કી પુત્રી “કૃષ્ણાકુમારી'' થી. ઇનકે લિયે દે। પ્રશ્નલ રાજપૂત રાજાએકી ઉમ્મીદવારી આ ચૂકી થી, ઔર ઇસી કારણ સે કિસી ન કિસી એક ઉમ્મીદવાર કે હાથ રાના કા ખાદ્યસ્વાર્થ નષ્ટ હેાનેવાલા થા. ઇસસે અચને કે લિયે વહ સિસેાદિયાકુલદુલારી,રૂપગુણ કી પિટારી કૃષ્ણાકુમારિકા કા વધ અપનેહી સ્વાથી પિતા કે હાથ હેાના ! પરંતુ ઉનકે અપને હાથ ન‘ચલ સકે. તબ અપને કુટુબી પટાવત । આજ્ઞા દી ગઇ! વહુ ધર્મીવીર રાજસેવક કહતા હૈઃ–“રાજાજ્ઞા સે ભી ધર્માજ્ઞા વિશેષ હૈ, ધર્માજ્ઞા કે અનુકૂલ આજ્ઞા હેાવે, તમ તા ઉનકે લિયે શિર ભી દે દેના મજાર હૈ; પર`તુ ધર્મવિધી આજ્ઞા કે પાલન મેં ઉંગલી ભી નહીં હિલેગી,” દૂસરે કુટુબી પઢાવત કે આજ્ઞા હાતી હૈ. ધ સે ભી રાજાજ્ઞા કા અઢી માનનેવાલા વલ ધહીન કટાર ભેાંકને કે તત્પર હેાતા હૈ. સ્વગીય ગુણસૌંદય કી દેવી અડગ ભાવ સે પિતૃહિત કે લિયે પ્રાણુ દેને ક્રે। સામને ખડી હૈ. કન્યા કી માતા યાગમાયા કી તરહ વહાં ખડી ખડી ગ`ગાયમુન રડ અ શ્રપ્રવાહ મહા રહી હૈ, ઔર શિર ા પટકતી હુઇ બ્રહ્માંડભેદી આક્રંદ કર રહી હૈ. અંતઃપુર ક