Shubh Sangraha Part 02

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 11

પ્રકાશકનું નિવેદન તમામ સ્ત્રીય કા, રાજમહાલય કે તમામ પુરુષવર્ગ કા, તમામ દાસદાસી ઔર બાલબચ્ચે કા ભી હદયફાટ રોદન સમગ્ર રાજમહાલય મેં હાહાકાર વર્તા રહા હૈ.”
કન્યા કે નિર્દોષ મુખને ઔર અડગ તત્પરતા ને ઉસ નીચ કા હદય ભી હિલા દિયા ! કટાર ગીર પડી, મારનેવાલા દૂર જા બેઠા. હાથ મેં કલમ લિયે હુએ વિધાતા ભી અદશ્ય ભાવ સે યહ સબ દેખ રહે હૈ. યહ ધોરાતિઘોર પાપ અગર બન હીં જાયગા, તબ તો ભારત કે ભાવી મેં જે શબ્દ લિખના પડેગા, ઉનકે સોચ કરકે વો કાંપ રહે છે. કટાર કા ગીરના માનો ઉનકી કલમ કા હી ગીરના થા. વિધાતાજી ને ઉન બૂરે ભાવી કો હટાને કે લિયે અપને યોગબલ સે એસે તીન પ્રયોગ તૌ નિપ્પલ હી કર દિયે. અબ ચૌથે પ્રયોગ મેં જહર કા પ્યાલા દિયા ગયા ! કૃષ્ણાકુમારી અને પિતા કા જીવન તથા શ્રીવૃદ્ધિ કી પ્રાર્થના કરતી હુઈ સરલ-અચલ ભાવ સે વિષ કા પ્યાલો પી કર, અપને પલ્લે સે અપની માતા કે આંસુ છતી હુઈ ધીર નમ્ર ભાવ સે કહતી હૈ –“મેં ! કયામ તેરે ઉદર સે નહીં જન્મી હું ? ક્યા તેરી પુત્રી હે કરકે ભી મ યહ સંસારપીડા સે છુડાનેવાલે મૃત્યુદેવતા સે ડર સકતી હું ?” યાલા તે કન્યાને પી લિયા, પરંતુ વહાં ભી વિધાતાજી ને અદશ્ય ભાવ સે યોગબલ દે કર ઉનકે પ્રાણ બચા લિયા. દૂસરે ઔર તીસરે હાલે કા ભી વહી પરિણામ હુઆ. વિધાતાજી ને થકિત હો કર અંતર્દષ્ટિ સે દેખા તો માલૂમ હુઆ કિ જબ ખુદ ભારતવાસ હી ભારત મૈયા પર ઘોર પાપ બઢાના ચાહતે હૈ, તબ તો ફિર યહ અધર્મરૂપી શત્રુ ઇન કૃષ્ણા કા બલિદાન ભી લેગા હી લેગા ! બસ, સપ્તમ પ્રયાગરૂપ કાતિલ વિષ કા ચતુર્થ પ્યાલા સફલ હો ચૂકા ! ”
“રાજમહિણી કે રૂપ મેં ખડી હુઈ યોગમાયા અબ શાપ દે કર અપને પતિ કે, સારે રાજસ્થાન કે અથવા ભારત કો ભી નષ્ટ કર સકતી થી; પરંતુ વો તો થી અપને પત્નીધર્મ કે તથા દેશધર્મ કે સમઝનેવાલી મહાન આર્યદેવી ! ઉસને બિચાર લિયા કિ યહ સબ અનર્થ કા કારણ અપના. પતિ, પ્રદેશ અથવા ભારત નહીં હૈ; પરંતુ દેશસંતાને કે હૃદય મેં અઠ્ઠા જમાએ હુએ નીચ સ્વાર્થ છે. શત્રુ હી હૈ. બસ, જે ભારત કે સચ્ચે શત્રુ કે હી યોગમાયા ને શાપ દે દિયા કિ “ભારત સે તેરી હી જડ ઉખડ જાય.” બસ, વિધાતાજી રાજી રાજી હો ગયે. ગીરી હુઇ. કલમ ઉઠાકર ભારત કે ભાગ્યાકાશ મેં “સુખ” કે દો અક્ષર લિખ કર વહ સર્વાતીત પરમ પિતા કા મહિમા ગાતે હુએ નાચતે-કૂદતે બ્રહ્મલોક મેં ચલે ગયે. યહાં માતાજી કા ભી દેહાન્ત હે ગયા. ધન્ય માતા ભારતેશ્વરી ! જે માતરમ્ ”
“અસ્તુઃ યે તો ભાવી કી બાત રહી. તત્કાલ કે લિયે તે ઉક્ત ઘટના અતિપીડિત ભારતપિતા. કે કલેજે મેં અત્યંત ગહરા આઘાત પહુંચાનેવાલી હુઈ હાડપિંજર બના હુઆ વૃદ્ધ ભારત મેં અબ યહ નિર્દોષ કણા કી ઘાત કા આઘાત સહને કી તાકત નહીં રહી થી. રાજમહિષી કે ગીર: હી ને ભી અપની શુધ બુધ છે કર ગીર પડા ! ગીત ગીતે ઈનકે મુહ સે બડી દુ:ખભરી. આહ અપને સંતાને કે લિયે નીકલ પડી.”
“ઘોર બેહોશી મેં પડને કે બાદ યા તો જાન કા નીકલ જાના, યા તો વ્યાધિસુધાર કી શરૂઆત હેના; દો મેં સે એક બાત અકસર હુઆ કરતી છે. ભારત કા ભારતીયત્વ- ભારત રા - સર્વસ્વ-ભારત કા જી જાન અથવા જી જાન સે ભી અધિક પ્રિય અગર કોઈ ચીજ ઉનકે લિયે થી તો વહ ઉનકા “ધર્મ હી થા. યહ પુરાને જગદ્ગ કે લિયે ઔર સબ બાતે ધર્મ કે પીછે હી રહ સકતી હૈ. બસ, ચાહે યહ ધર્મરૂપી પ્રાણ અબ ભારતપિતા કી ચલા જાય, : આન્તરિક શત્રુ પિછે હઠતે ચલેં! દે મેં સે કઈ ભી એક બાત હોની અબ અનિવાર્ય થી.”
“ભારત કા યહ ધર્મરૂપી પ્રાણ તૌ નિકલ ભી કૈસે સકતા થા ? જે પ્રાણ ઉનકી હી હડ્ડી તક-ઉનકી સપ્તધાતુ તક-પ્રવેશ કર ચૂક થા; છસ પ્રાણ કે બ્રહ્મવિદ્યારૂપી અમૃત–વલ્લી કા સહારા અબ ભી કાયમ થા; વહ કેસે નીકલ કર જા સકતા થા? વૃદ્ધ હુઆ હૈત્તબ ભી ભારતપિતા ને અપને ધર્મ–પ્રાણ કે અન્ય પ્રજાઓં કી તરહ વ્યવહારસિદ્ધિ કા સાધને નહીં સમઝ રખા થા કિ ઇસકે મારે વહ ઐસી આપત્તિ સે ભયભીત હોકર બિલકુલ નિકલ જાયેં ઔર અપની આશ્રિત આર્ય–. હિંદુપ્રા કે નામનિશાન તક મિટા દેવં! ! ધર્મજ્ઞ ભારતપિતા ને તો યહ ધર્મ-પ્રાણ કી અપેક્ષા ,