________________
વહીવટ કરનારા પણ, વર્તમાન પૂ. આચાર્ય મહારાજાઓ પણ, અને વકીલ બૅરિસ્ટરો તથા જૈન વિદ્વાનો અને વર્તમાન પત્રકારો
અને ઇતિહાસ લેખકો પણ. ૭. ત્યારે તમે કહેશો કે તમે એક જ જાણકાર બીજા બધાય અજાણ?
પરંતુ વસ્તુસ્થિતિ એવી છે તે હું જણાવું, તેમાં મારો વાંક શો? સાચું કહું તે પણ મારો દોષ? એ પણ કમનસીબી તો ખરી જ, પણ
ઉપાય શો?
શાંત ચિત્તે મને પૂરો સાંભળવામાં આવે, તર્કશુદ્ધ રીતે પ્રમાણો અને પુરાવાથી મારા કથનની કસોટી કરવામાં આવે, અને હું પૂરે માર્કે પાસ થાઉં, તો મારી વાતનો સત્યાંશ તો કબૂલ કરવો જોઈએ કે નહીં?
વાત ખરી હોય, વાત ખરી મનમાં લાગે, પૂરેપૂરી રીતે મનમાં ઠસે, તોપણ ન સ્વીકારવી એ કેમ બને? તો મને શાંતિથી પૂરો વિદ્વાનોએ તો સાંભળવો જોઈએ ને? આ મારી ફરિયાદ છે. વગર સાંભળે, વગર સમયે, મને પંતુજી કહીને હસી કાઢવામાં આવે, અને આમાં ભૂલચૂક કોઈનીય નથી? યોગ્ય છે?
- ૪ - “વહીવટમાં સાધુ મહારાજાઓની ડખલગીરી હોવી ન જોઈએ.” એ વાત એક રીતે પસંદ કરવા જેવી ગણી શકાય. કારણ કે સાવદ્ય પ્રવૃત્તિમાં સાધુ મહારાજાઓ ભાગ ન લે એ તેમના વ્રતની દૃષ્ટિએ યોગ્ય છે. માટે ભાગ ન લે એ ઇચ્છવા યોગ્ય છે. પરંતુ ધાર્મિક સંપત્તિઓના વહીવટની નિયમાવલી સાધુ મહારાજાઓ પાસે તૈયાર કરાવવી, અને પાસ કરાવવામાં વહીવટમાં ક્યાં તેમની દરમિયાનગીરી આવે છે? પછી કોઈ મિલકતોનો દુરુપયોગ કરવાની પણ શંકા રાખવાની રહેતી નથી. કારણકે જેને ધાર્મિક સંસ્થાઓ જૈન ધર્મના દૃષ્ટિબિન્દુઓથી વિરુદ્ધ તો ચલાવી શકાય નહીં, તેમ જ સ્વચ્છંદપણે ચલાવી શકાય નહીં તેથી ધાર્મિક બાબતોથી અને તેમાં બાધક ન થાય તેવા કાયદા અનુસાર નિયમાવલી હોય તો તેમાં વાંધો શો? પછી સાધુ મહારાજ ક્યાંય વચ્ચે આવે તેમ હોય છે?
૭૨
