________________
તે સહુની સાથે મીઠું-મીઠું બોલે છે. તે એના પતિ ચાચગ સાથે તત્ત્વજ્ઞાનની વાતો કરે છે. તેને જ્ઞાની પુરુષોની વાતો સાંભળવી ગમે છે. ચાચગ પણ પાહિનીની દરેક ઇચ્છા પૂર્ણ કરે છે. એમ કરતાં નવ મહિના પસાર થઈ ગયા. વિક્રમ સંવત ૧૧૪૫નું એ વર્ષ હતું. કાર્તિક પૂર્ણિમાનો ધન્ય દિવસ હતો. પાહિનીએ પુત્રને જન્મ આપ્યો.
પૂર્ણિમાના ચાંદ જેવો સૌમ્ય અને રૂના ઢગલા જેવો ગોરો ગોરો પુત્ર જોઈને પાહિની રાજી-રાજી થઈ ગઈ.
એ વખતે આકાશવાણી થઈ : “પાહિની અને ચાચગનો આ નવજાત પુત્ર તત્ત્વનો જ્ઞાતા બનશે અને તીર્થકરની જેમ જિનધર્મનો પ્રસારક થશે.”
આકાશવાણી એટલે દેવની વાણી ! દેવની વાણી સાચી જ પડે. દેવવાણી સાંભળીને પાહિની, ચાચગ અને બીજા લોકો ખૂબ રાજી થયાં.
ચાચગે પુત્રજન્મની ખુશાલીમાં મહોત્સવ કર્યો. બારમા દિવસે ફોઈબાએ નામ પાડ્યું : “ચંગદેવ'.
ચંગદેવ રૂપરૂપનો અંબાર હતો. એ સહુને ગમી જતો હતો. એ હસતો ત્યારે જાણે એના મુખમાંથી ફૂલો ખરતાં હતાં
પાહિની ચંગદેવને રોજ નવડાવીને ચોખ્ખો રાખતી.
એને સુંદર વસ્ત્રો પહેરાવતી અને કોઈની નજર ના લાગી જાય માટે ગાલ ઉપર કાળું ટપકું કરતી. ચાચગ શેઠ ચંગદેવ માટે નવાં-નવાં રમકડાં લાવતા.
પાહિનીએ સૌથી પહેલાં ચંગદેવને “અરિહંત'નો “અ” બોલતાં શિખવાડ્યો. તે પછી “નમો અરિહંતાણં'નો “ન” બોલતાં શિખવાડ્યો. “મા” બોલતાં તો તે જાતે જ શીખી ગયો !
પાહિની ચંગદેવને દેરાસરે લઈ જાય છે. ( ૪
સર્વજ્ઞ જેવા સૂરિદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
