________________
મોક્ષમાર્ગ
૧૧૩
૩૬. સાધુ મમવરહિત, નિરભિમાની, નિસંગ, ગૌરવનો ત્યાગી
તથા ત્રસ અને સ્થાવર જીવો તરફ સમદષ્ટિવાળો હોય છે.
૩૪૭. એ લાભ અને હાનિમાં, સુખ અને દુઃખમાં, જીવન અને
મરણમાં, નિંદા અને સ્તુતિમાં, તથા માન અને અપમાનમાં સમભાવ રાખે છે.
૩૪૮. એ ગૌરવ, કષાય, દંડ, શલ્ય, ભય, હાસ્ય અને શેક રહિત
અને નિદાન તથા બંધન વિનાને હોય છે.
૩૪૯. આ લેક અને પરલોકમાં અનાસક્ત, એને વાંસલાથી છોલે કે
ચંદનનો લેપ કરે, અને આહાર મળે ન મળેબધી વખત એ સમભાવી હોય છે, તથા હર્ષ કે વિષાદ એ નથી કરતો.
. ૩૫૦. આવો શ્રમણ અપ્રશસ્ત કારો-(હેતુઓ )થી આવનારાં
કર્મોનો સર્વતોભાવેન અવરોધ કરી અધ્યાત્મ સંબંધી ધ્યાનગોથી પ્રશસ્ત એવા સંયમમાં લીન થઈ જાય છે.
૩૫૧. ભૂખ, તરસ, દુષ્ટશપ્યા (ઉંચી-નીચી પથરાળી ભૂમિ),
ટાઢ, તડકો, અરતિ, ભય વગેરેને દુઃખ અનુભવ્યા સિવાય સહન કરવાં જોઈએ. કારણ કે શારીરિક દુઃખને સમભાવ
પૂર્વક સહન કરવા મહાફળદાયી છે. - ૩૫૨. સંયમને અનુકૂળ વૃત્તિ અને સાથે સાથે દિવસમાં કેવળ
એક જ વખત ભજન. અહો ! બધા જ્ઞાની પુરુષોએ નિત્ય અનુષ્ઠાનને કેવો સુંદર ઉપદેશ આપ્યો છે!
