________________
२७२
સમણસુત્ત
ત્યાગરૂપ નિરપવાદ ઉત્સર્ગ ચારિત્ર વ્યસન-ટેવ અથવા બૂરી આદતે. * (૪૨૧)
જુગાર ખેલવો, પરસ્ત્રી-ગમન કરવું વિવિક્તશય્યાસન-એકાંતવાસ (૪૫૧)
વગેરે સાત વ્યસન છે. બીજી બધી વિશેષ–બીજાની અપેક્ષાએ વિસદૃશ
કુટેવોનો આમાં અંતર્ભાવ થઈ પરિણામ, દા. ત. બાલ્યાવસ્થા અને
જાય છે (૩૦૩) વૃદ્ધાવસ્થા પરસ્પર વિસદશ હોવાને નાત-હિ સા વગેરે પાપોથી વિરતિ, લીધે મનુષ્યના વિશેષ ધર્મ છે(૬૬૮)
એકદેશ તથા સર્વ દેશના બે પ્રકાર છે.
એકદેશ-વ્રત અણુવ્રત કહેવાય છે વીરાસન-બન્ને પગને બન્ને જાંઘની
અને સર્વ દેશ-વ્રત મહાવ્રત (૩૦૦) ઉપર રાખવા (૪૫૨)
(સૂત્ર ૨૫) વેદનીય-દુ:ખ-સુખની કારણભૂત બાહ્ય શબ્દ-નય-પદાર્થોના વાચક શબ્દોમાં જ
સામગ્રીના સંયોગ-વિયોગમાં હેતુરૂપ જેનો ઉપયોગ થાય છે તે નય શબ્દકર્મ (૬૬), આના બે ભેદ છે.
નય કહેવાય છે. એ ત્રણ પ્રકારનો વિતરણી-નરકની અતિ દુર્ગધી રકત
છે - શબ્દ, સમભિરૂઢ અને એવું અને પરુવાળી નદી (૧૨૨) .
• ભૂત, એ ઉત્તરોત્તર સૂમ છે (૬૯૯). વેચાવૃત્ય-રોગી, ગ્લાન અને શ્રમિત
આમાંથી પ્રથમ શબ્દનય લોકશાસ્ત્રમાં શ્રમણ વગેરેની પ્રેમપૂર્ણ સેવા(૪૭૩
સ્વીકૃત એકાર્થ વાચી શબ્દમાંથી ૪૭૪).
સમાન લિંગ, કારકવાળા શબ્દોને જ વૃત્તિ-પરિસંખ્યાન-અટપટા અભિગ્રહો એકાÁવાચી માને છે; અસમાન
લઈને ભિક્ષાચર્યા માટે નીકળવું લિંગ વગેરે વાળાને નહીં (૭૦૮). (૪૪૯).
શય્યાસન–સાધુના બેસવા, સૂવા, વગેરેના વ્યય-દ્રવ્યમાં નિત્ય થતો રહેતો પૂર્વ ઉપકરણ: ફલક, પાટો વગેરે (૪૭૩)
પર્યાયોને નાશ (૬૬૬-૬૬૭) શલ્ય-કાંટાની માફક પીડાકારી માયા, વ્યવહાર-નય-અનંત ધર્માત્મક વસ્તુના મિથ્યા અને નિદાન નામના ત્રણ
એકરસાત્મક ભાવના ગુણ-ગુણી ભાવરૂપી પારમાર્થિક શલ્ય (૫૭૭, આદિ રૂપ વિશ્લેષણ દ્વારા ભેદોપ- - ૫૭૯)
. ચાર કથન અથવા બીજી વસ્તુઓ શિક્ષાત્રત-શ્રમણ-ધર્મની શિક્ષા અથવા સાથે નિમિત્તક-નૈમિત્તિક સંબંધરૂપ અભ્યાસમાં હેતુરૂપ સામાયિક વગેરે અભેદોપચારું કથન (૩). દાહ 6 ચાર વ્રત (૩૨૪). અખંડ મોક્ષમાર્ગને સમ્યગ્દર્શન શીલ-સાધુના અનેક ગુણ (૫૫૫) આદિ ત્રણ રૂપ કહેવો (૨૧૪) શીલવ્રત-શ્રાવકનાં પાંચ અદ્વૈતનાં અથવા બીજા પ્રાણીના ઘાતને હિંસા રક્ષક ત્રણ ગુણવ્રત અને ચાર કહેવી (૩૮૮-૩૯૨)
શિક્ષાવ્રત (૩૦૦)
