________________
૨૬
શ્રીરામકૃષ્ણ પરમહંસ ઘૂમતા, કોઈ વાર કૂતરાને ભોજન કરાવતા અને બાકી વધેલું તેઓ ખાતા. ક્યારેક પૂજા કરતી વખતે તેમના માથા ઉપર પંખીઓ બેસતાં અને પૂજાના એક ભાગરૂપે દાણા માથા ઉપરથી પંખીઓ ચણતાં. ક્યારેક તેમના નિશ્રેષ્ટ શરીર ઉપરથી સર્પો પણ પસાર થતા. ક્યારેક ગંગા તટે તેઓ એક હાથમાં માટી અને બીજા હાથમાં રૂપિયો લઈને બેસતા, પછી બોલતા: “અરે આ બંનેમાં ભેદ શું છે? કંઈ નહી!'' એમ બોલીને બંનેને ગંગામાં પધરાવી દેતા. વળી, મનમાંથી ઊંચનીચનો ભેદ ટાળવા માટે એ ગંદી જગ્યાઓ પણ સાફ કરતા.
એક દિવસ શ્રીરામકૃષ્ણ પોતાની ઓસરીમાં આંટા મારી રહ્યા હતા, પરંતુ મથુરબાબુએ જોયું કે જ્યારે તેઓ એક બાજુ ફરે છે
ત્યારે જગદંબા રૂપે દેખાય છે, અને બીજી બાજુ ફરે છે ત્યારે શિવરૂપે દેખાય છે. આ અણધારી ઘટના જોઈને તેઓ દોડીને શ્રી રામકૃષ્ણના ચરણે પડીને બાળકની માફક રડવા લાગ્યા. જ્યારે શાંત થયા અને આ ઘટનાનું વર્ણન કરી ખુલાસો માગ્યો તો શ્રીરામકૃષ્ણ પોતાની લાક્ષણિક ઢબે કહેલું: “ “કોણ જાણે બાપુ, મને તો એમાંની કશી ખબર નથી.''
શ્રી રામકૃષ્ણ પ્રતિ મથુરબાબુ ઊડી પૂજ્ય બુદ્ધિ ધરાવતા હતા. પોતાની પવિત્રતા, સરળતા અને અનાસક્તિથી રામકૃષ્ણ મથુરબાબુને જીતી લીધા હતા.
