Book Title: Pushpmala Prakaran
Author(s): Hemchandrasuri, Karpurvijay, Pradyumnasuri, Kantibhai B Shah
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha
View full book text
________________
પરિવ્રાજકના શિષ્ય હતા. એકદા શ્રીવીર પ્રભુના શિષ્ય પિંગલે તેને લોક સ્વરૂપાદિક સંબંધી પ્રશ્ન પૂછ્યા. અંધક પોતે અજાણ હોવાથી મૌન રહ્યો. એકદા શ્રીવીર પ્રભુને વંદન કરવા લોકોને જતા દેખી સ્વસંદેહ પૂછવા પોતે પણ ગયો, ત્યાં છિન્ન સંદેહ થયો છતો શ્રીવીર પ્રભુ સમીપે દીક્ષા લહી દુષ્કર તપસંયમ પાળીને અંતે અનશન કરી અચ્યુત દેવલોકે દેવ થયો, ત્યાંથી ચ્યવી મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં અવતરી સર્વ કર્મ ખપાવીને મોક્ષે જશે. ૮૪.
कित्तिय मित्तं भणिमो तवस्स सुह, भावणाइ चिन्नस्स । भुवणत्तएवि न जओ, अन्नं तस्सथ्थि गरुअतरं ॥ ८५ ॥
શુભ ભાવનાથી‘આચરેલા તપનું માહાત્મ્ય કેટલું કહીએ! કેમકે ત્રણ ભુવનમાં પણ તે તપથી કોઇ વધારે બળવાન નથી. એવી રીતે તપ ધર્મનું સમર્થન કરી હવે ભાવના ધર્મની વ્યાખ્યાં ગ્રંથકાર કહે છે. ૮૫
भावनाद्वार-६
दाणं सीलं च तवो, उच्छुपुप्फं व निष्फलं हुज्जा । નરૂ ન હિગયંમિ માવો, ઢોડ઼ મુદ્દો તસ્લિમે હેઝ ॥ ૮૬॥
જો હૃદયમાં શુભભાવ (જાગૃત) ન હોય તો દાન, શીલ, અને તપ શેલડીના ફૂલની પેઠે નિષ્ફળ થાય છે. એવી શુભભાવના જાગૃત કરવાના આ આગળ કહેવામાં આવતા હેતુઓ છે. પ્રથમ તે ૧૪ હેતુઓનાં નામ ગ્રંથકાર કહે છે. ૮૬.
श्री पुष्पमाला प्रकरण
२७
