Book Title: Pushpmala Prakaran
Author(s): Hemchandrasuri, Karpurvijay, Pradyumnasuri, Kantibhai B Shah
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha
View full book text
________________
સ્વાભિપ્રાયથી જ તજી દેવો. એટલે તેને ગચ્છ બહાર કરવો. નહિ તો તે આપજીંદી સાધુ બીજા સાધુઓને પણ બગાડે. ૩૪૮. नाणस्स होइ भागी, थिरयरओ दंसणे चरित्ते य । धन्ना आवकहाए, गुरुकुलवासं न मुंचंति ॥ ३४९॥
જે ભાગ્યવંત શિષ્યો યાવત્ જીવિત ગુરુકુળવાસને તજતા જ નથી તેમને અભિનવ જ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થાય છે. તેમજ સમ્યક્ત્વ તથા ચારિત્રમાં વધારે દૃઢ થાય છે. ૩૪૯. पढमं चिय गुरुवयणं, मुम्मुरजल'व्व दहइ भन्नतं । परिणामे पुण तं चिय, मुणालदल सीयलं होइ ॥ ३५०॥
પ્રથમ તો શિષ્યના હિત માટે પ્રયોજાયેલું ગુરુવચન મુર્મુરઅગ્નિ સમાન તીખું લાગે છે, પરંતુ પરિણામે તો તે જ વચન મૃણાલદળ (કમળદંડની જેવું શીતળ લાગે છે. ૩૫૦. तह सेवंति सपुना, गुरुकुलवासं जहा गुरूणंपि । नित्थारकारणं चिय, पंथगसाहुव्व जायंति ॥ ३५१॥
પુણ્યવંત શિષ્યો ગુરુકુળવાસને એવી રીતે સેવે છે કે તેઓ પંથક મુનિની પેરે ગુરુ મહારાજને પણ કલ્યાણકારી જ થાય છે. પરમ વિનીત પંથક મુનિનું પવિત્ર ચરિત્ર ઉપદેશ-માળાદિકમાં સુપ્રસિદ્ધ જ છે. ૩૫૧. सिरिगोअमाइणो गणहरावि, नीसेस-अइसय-समग्गा । तब्भवसिद्धीआ वि हु ,गुरुकुलवासं चिय पवन्ना ॥ ३५२॥ १०४
__ श्री पुष्पमाला प्रकरण
