________________
दुक्खं जरा विओगो, दारिदं रोय-सोय-रागाई । तं च न सिद्धाण तओ,ते चिय सुहिणो न रागंधा ॥४९२॥
દુઃખ, જરા, વિયોગ, દારિદ્ર, રોગ, શોક, અને રાગાદિક વિકારો સિદ્ધ ભગવાનને નથી તેથી તેઓ જ સુખી છે. પણ રાગથી અંધ બનેલા દેવાદિક સુખી નથી. ૪૯૨. નિછિન્ન-સન્ન-કુવા, ગાફ-ના-મરા-વંથ-વિમુદATI. अव्वाबाहं सुक्खं, अणुहंती सासयं सिद्धा. ॥ ४९३ ॥
સર્વ દુઃખથી સર્વથા મુક્ત થયેલા, તેમજ જન્મ, જરા અને મરણના બંધનથી સર્વથા મુકાયેલા સિદ્ધ ભગવાન શાશ્વત અવ્યાબાધ સુખને અનુભવે છે. ૪૯૩. संते वि सिद्धिसुक्खे, पुव्वुत्ते दंसिअंमि वि उवाए । નવિ મામુસો, પવિ-નિuિ૯-વર-થપે છે ૪૨૪ . जं अजवि जीवाणं, विसएसु दुहासवेसु पडिबंधो । तं नजइ गरुयाणवि, अलंघणिज्जो महामोहो ॥ ४९५ ॥ - એક પ્રકારનું મોક્ષસુખ વિદ્યમાન છતાં તેમજ તેવું સુખ પ્રાપ્ત કરવા પૂર્વોક્ત અભયદાનાદિક ઉપાય બતાવ્યા છતાં અને મનુષ્યપણું તથા જિનેશ્વરપ્રણીત ધર્મ પ્રાપ્ત થયે છતે અદ્યાપિપર્યત જીવોને દુ:ખદાયી વિષયોમાં જે પ્રતિબંધ આસક્તિ દેખાય છે તેથી એમ સમજાય છે કે (મોટા પુરુષોને પણ પ્રાય:) મહા મોહ દુર્લä છે. ૪૯૪-૪૯૫.
श्री पुष्पमाला प्रकरण
१४७
