Book Title: Pushpmala Prakaran
Author(s): Hemchandrasuri, Karpurvijay, Pradyumnasuri, Kantibhai B Shah
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha
View full book text
________________
જ લેવું, ગુરુ મહારાજાએ જે નાનો કે મોટો દોષ સેવતાં દેખ્યો હોય તે જ આલોચવો, લજ્જાદિક કારણથી કે છાનોમાનો અવ્યક્ત શબ્દથી સ્વદોષ આલોચવો અથવા શબ્દકુળપણે ઘોંઘાટ કરીને આલોચવો, એક જ વાત બહુની પાસે જણાવી આલોચવી, અવ્યક્ત-અગીતાર્થની પાસે આલોચવી (તે પણ અવ્યક્તપણે) અથવા તો જે દોષ પોતાને આલોચવો છે તે જ દોષ સેવનાર ગુરુ પાસે આલોચના કરવી એ બધા દોષ આલોચના કરવા ઈચ્છનારે અવશ્ય પરિહરવા યોગ્ય છે. ૩૭૫.
-દોસ-વિમુ, પ-સમ-દ્રુમાણ-સંવેળો आलोइज अकजं,न पुणो काहंति निच्छयओ ॥ ३७६ ॥
ઉપર જણાવેલા સકળ દોષોને ત્યજી, પ્રતિસમય વધતા વૈિરાગ્યયુક્ત પોતે કરેલાં અકાર્યને સગુરુ સમીપે આલોચવાં, નહિ તો તે આલોચના નિષ્ફળ થાય છે. ૩૭૬. जो भणइ नत्थि इन्हिं, पच्छित्तं तस्स दायगा वा वि । सो कुव्वइ संसारं, जम्हा सुत्ते विणिठिं ॥ ३७७ ॥ सव्वंपि य पच्छित्तं, नवमे पुव्वंमि तइअ वत्थुमि । तत्तु च्चिय निजूढा, कप्पपकप्पों य ववहारो ॥ ३७८ ॥
જે (મુગ્ધ-અજ્ઞજનો) એમ બોલે કે વર્તમાન કાળે પ્રાયશ્ચિત નથી, તેમજ પ્રાયશ્ચિત દેનારા ગુરુ પણ નથી, તે સંસારવૃદ્ધિ કરે છે, કેમકે સૂત્રમાં કહ્યું છે કે, સર્વ પ્રકારનું પ્રાયશ્ચિત નવમા પૂર્વની
૨૨૨
શ્રી પુષ્પમાના પ્રકરણ
