Pushpmala Prakaran

Author(s): Hemchandrasuri, Karpurvijay, Pradyumnasuri, Kantibhai B Shah
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 100

धम्मस्स दया- मूलं, मूलं खंती वयाण सयलाण । विणओ गुणाण मूलं, दप्पो मूलं विणासस्स ॥ ३०० ॥
ધર્મનું મૂળ દયા છે, સકળ વ્રતોનું મૂળ ક્ષમા છે, અને સકળ ગુણોનું મૂળ વિનય છે, તેમ સકળ વિનાશનું મૂળ અભિમાનગર્વ છે. ૩00. बहुदोससंकुले गुणलवंमि, को हुज्ज गव्विओ इहई । सोऊण विगयदोसं, गुणनिवहं पुव्वपुरिसाणं ॥ ३०१ ॥
પૂર્વ પુરુષોના નિર્દોષ ગુણસમુદાય (આશ્રી) સાંભળીને બહુ દોષથી વ્યાપ્ત એવા લવમાત્ર ગુણમાં કોણ (સહૃદય પુરુષ) ગર્વ કરે? ૩૦૧. सोहइ दोसाभावो, गुणव्व जइ होइ मच्छरुत्तिन्नो । विहवेसु तह गुणेसु अ, दूमेइ ठिओ अहंकारो ॥ ३०२ ॥ - જો જીવમાંથી મચ્છર દોષ દૂર થયો હોય તો તે દોષનો અભાવ ગુણની પેરે શોભે છે. શ્રીમંત (લક્ષ્મીપાત્ર) અને ગુણવંતને વિષે રહેલો અહંકાર શિષ્ટ જનોના હૃદયને વધારે પીડા કરે છે. મતલબ કે શ્રીમંતે તેમજ ગુણવંત જનોએ અહંકાર ન જ કરવો જોઈએ. ૩૦૨, जाइ मएणिक्केणवि, पत्तो डुंबत्तणं दिअवरो वि । सव्वमएहिं कहं पुण, होहिंति न सव्वगुणहीणा ॥३०३॥ - એક જાતિમદ કરવા માત્રથી દ્વિજવર પણ ટુંબપણું પામ્યો
श्री पष्पमाला प्रकरण
८९