________________
અંક ૨]
(રત્નાંગદને કાંઈ યાદ આવી જતાં એક સેવકને બોલાવી તેના કાનમાં કંઇક કહે છે.)
: હમણાં જ લઇને આવું છું (જાય છે.)
(નેપથ્યમાં)
હું નથી આવવાની, તું જા અહીંથી..
શ્રેષ્ઠી : રત્નાંગદ ! આ શેની રાડારાડ છે ?
સેવક
[૨૩
જો, હું ભવનમાં જઈને બધાંને એકત્રિત કરું છું. તમે લોકો હવે મુહૂર્તની વેળા આવતાં જ ગૃહપ્રવેશ કરજો. (આમ કહીને અંદર જાય છે.)
રત્નાંગદ : સ્વામી ! એ તો પેલી વાનિકાને અહીં તેડાવી છે ને, તે આવવાની હા-નાકાની કરે છે.
શ્રેષ્ઠી : એને શું કામ તેડાવવી પડી ?
રત્નાંગદ :
વામનિકા : (ડુંગરાતી ડુંગરાતી) હું નહિ નાચું, નહિ નાચું...
રત્નાંગદ
સેવક : રત્નાંગદ ! આ લઈ આવ્યો વામનિકાને, હવે તમે સંભાળો એને (તેની સમીપે સરકીને) વામનિકા ! આ તો તારા શેઠજીનો ઉત્સવ છે. એમાં નાચવાની ના પાડે તો કેમ ચાલે ? (ઘસડી જઈ મંચ પર બેસાડે છે.)
સ્વામી ! ચુંચા સાથે રાંટાં જ શોભે ને ? આ નવા કલાકાર સાથે આ નૃત્યાંગનાઓનું કામ નહિ, વામનિકા નાચે તો જ જામે ! (સેવક વામનિકાને મનામણાં કરતો તેનો હાથ પકડીને ખેંચી લાવે છે મંચ પર)
વામનિકા નાચે જેને નાચવું હોય તે. હું તો નથી જ નાચવાની. આમાં ક્યાંય એકાદેય ગુણીજન દેખાય છે તે હું નાચું ?
શબર
: (ક્રોધથી, વક્ર દૃષ્ટિથી તેની સામે જોતો-) તો આ અમે ઊભા તે કોણ છીએ ? કોઈ ગુણી જન નથી એમ કહીને અમારું અપમાન કરે છે તું ?
વામનિકા (લટકાં સાથે કટાક્ષમાં) ઑ...હો ...! જ્યાં આવા રૂપાળા ને
:
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
