________________
અંક ૧]
[ ૧૩
થઈ પડે ! એટલે હજી થોડીક વાર, પેલો જરા વધુ દૂર જાય ત્યાં સુધી, અહીં જ ઊભો છું. (ઊભા ઊભા જ યુવાનની ગતિવિધિ નિહાળ્યા કરે છે. થોડી જ વારમાં-) ઓહ તો પેલો હવે દષ્ટિગોચર નથી રહ્યો. વૃક્ષોની ઘટા આડી આવી જ ગઈ. હવે ભયનું કારણ નથી. શબર ! હું આને અપહરી જઈશ. તું હમણાં આટલામાં જ રહેજે, અને આના જાર પુરુષને કોઈ પણ મિષે અહીં જ રોકી
રાખજે. શબર : ભલે. રૌહિણેય : યુવતીની સમીપે જઈને અનુનયપૂર્વક-) સુકન્ય ! તમારો પડ્યો
બોલ ઝીલે તેવા, અમારા જેવા સેવકજન પ્રાપ્ત હોય અને છતાં
તમે જાતે થઈને આ બધું કરો તે કેટલું બધું અનુચિત ગણાય? યુવતી ? (તેના અણચિંતવ્યા આગમનથી સાશંક બનીને મનોમન) કોણ
હશે આ દુષ્ટ ? એનાં રૂપ-રંગ તો જો ! ક્રૂર, બીહામણી, ચંચલી, લાલ લાલ આંખો ! બાપ રે, જોતાં જ છળી મરાય ! પગની પિંડી તો જાણે લંબગોળ પાણા ! અને વાળ ? કેવા કાબરચીતરા ! કેટલી ગુંચોવાળા ! (૨૭). કોણ હશે આ? કોઈ ચોર તો નહિ હોય? પણ સહસ્ર જનોથી ઉભરાતા આ ઉદ્યાનમાં ચોર તો ક્યાંથી આવી શકે? કદાચ એવું બને કે મારા શ્વસુરગૃહનો આ કોઈ સેવક હોય અને તે સંબંધે મને આવું કહેતો હોય, તો તો આ મને ઓળખી ન ગયો હોય તો સારું. (આ વિચાર આવતાં જ, અણસાંભળ્યું કરીને પુનઃ
પુષ્પો ચૂંટવામાં લીન બને છે.). રોહિણેય : (જરા રૂક્ષતાથી)અરે, મારી અવગણના કરે છે? સાંભળતી નથી
કે શું ? ઉત્તર કેમ નથી આપતી ? યુવતી ? (અવળું મોં રાખીને જ)કોણ છો તું ? રોહિણેય : (જરા કઠોર સ્વરે) અરે, તે હજી મને નથી ઓળખ્યો? સાંભળ,
મારી ઓળખાણ આપું :
જેણે પરાક્રમ વડે પુર આખું લૂંટયું કીધા દરિદ્ર ધનવાન ઘણાય જેણે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
