________________
પ્રબુદ્ધ જીવન
ડિસેમ્બર, ૨૦૧૩ મને કાંઈ અસર ન થઈ, અન્યો જેવું સમર્પણ મને માન્ય ન હતું. પછી તત્ત્વને પામી ગયા છે એ કહેવા રોકાયા નથી, અને જ્યારે તને એની તો ગાંધીજી વિશેના રજનીશજીના અભિપ્રાયો, રજનીશજીનો રજવાડી જાણ થશે ત્યારે તું પણ મૌન થઈ જશે. એ જાણવા માટે અંદર ઉતર. ઠાઠ, “મનને ફાવે ત્યાં દોડવા દયો,’ ‘સંભોગથી સમાધિ', મુક્ત અંદર મહાસાગર અને મોતી છે, મગરમચ્છ પણ છે એ બધાંને મહાત આચાર, પૂના આશ્રમ અને ભગવા પહેરો, નામ બદલો, રજનીશના કરવાના છે, બસ. નામની કંઠી પહેરો, આ બધું આપણને તો ન રુચ્યું.
અમારા ચીમનલાલ ચકુભાઈ શાહે એક વખત કહ્યું હતું કે જે ક્રિયા અલબત્ત છેલ્લા બે શતકમાં રજનીશજી જેવા મહાવિચારક આપણને કર્યા વગર ચાલે નહિ એવું થાય ત્યારે એને “ટેવ’ સમજજો, અને નથી મળ્યા. પણ એમનું વિચાર સામ્રાજ્ય દોરાના મોટા દડા જેવું, એવું સમજાય ત્યારે તરત પાછા વળી જજો. નહિ તો જીવનભર એ જ તાર-દોર નીકળ્યા જ કરે. આ નહિ તે, તે નહિ તે, આમ ચાલ્યા જ કરે. ક્રિયા-રેવના ચક્રમાં અટવાઈ જશો. નવું જગત દેખાશે જ નહિ. જે નવા નવા અર્થઘટનોનું સ્ફોટક થતું જાય અને આપણે એક “કેફ'ના તમારી રાહ જોઈ રહ્યું છે. જ્યારે કોઈ મને કહે કે, “આ સત્સંગમાં જગતમાં પહોંચી જઈએ અને પછી એમાંથી છૂટવું મુશ્કેલ. ગયા વગર મને ચાલે જ નહિ” ત્યારે મને ચીમનભાઈના આ વાક્યો
વ્યક્તિને ભીતરથી બદલવાની હોય, એમાં આવા બાહ્ય બિલ્લાની યાદ આવે. શી જરૂર? ડૉ. ગુણવંત શાહ કહે છે કે સૂટેડ-બૂટેડ માણસ પણ ભિતરથી જે પકડે પકડાવે, તોડે તોડાવે, એ ગુરુ કે જે પોતે છોડે છોડાવે, સાધુ હોઈ શકે. વ્યક્તિ પૂજાના મંજીરા અહીં પણ વગાડવાના? તત્ત્વને જોડે જોડાવે એ ગુરુ? ભૂલી તંતુને પકડવાનો? સાધુના વસ્ત્રો પહેર્યા એટલે એ સાધુ હોય જ? અને મારી સાચી ગુરુ શોધયાત્રા ત્યારે શરૂ થઈ જ્યારે મને આચાર્ય
મેં મનન કર્યું. ક્યાંક મારો “હું” તો વચ્ચે આવતો નથી ને ? પણ હું મહાપ્રજ્ઞના ગ્રંથો મળ્યા, આગમ વાંચન પ્રવેશ થયો, ગણધરવાદ અને તો બધે “હું'ને ઓગાળવા ગયો હતો પછી એ વચ્ચે શેનો આવે? જૈન ધર્મનો કર્મવાદ વાંચવા મળ્યો. બધાં રહસ્યો ઉઘડી ગયા. ગાઢ
આ બધી ગુરુ શોધની યાત્રા ચાલી રહી હતી. ત્યાં એક ભાઈ મને અંધકારમાં એક દીપજ્યોત પ્રગટે તેમ. એક ‘ભગવાન' પાસે લઈ ગયા. કહે કે આ આત્માને સ્ટેશન ઉપર જ જે વ્યક્તિને આત્મદર્શન થયું હોય એ ગુરુ કોઈને શિષ્ય બનાવે કેવળજ્ઞાન થયું હતું. સાદી-સરળ ભાષામાં સરસ સમજાવે પણ પોતાને ખરા? પોતાને ગુરુ કહેવડાવે ખરા? એને શિષ્યોની શી જરૂર? કેવળજ્ઞાની કહેવડાવે. વિચાર આવ્યો જેને કેવળજ્ઞાન થયું એ આવું જીવનમાં ગુરુની શી જરૂર? ગુરુની જરૂર ખરી, પરંતુ ગુરુ શોધતી જાહેર કરે ? એમના ભક્ત મને કહે તમારે એમના દર્શન કરવા હશે વખતે મુગ્ધભાવ છોડી દેવો, હૃદય સાથે બુદ્ધિનો ઉપયોગ કરવો જ, તો તમારું મસ્તક એમના પગના અંગુઠાને અડાડવું પડશે. મને આ પછી શ્રધ્ધાનું શરણું પકડવું. પરંતુ સાચી જરૂર છે રાહબરની. મંજૂર ન હતું. અહીં “હું” ન હતું, મારે
મને એવા બે રાહબર, મારા બે મારા ‘હું'નું સ્વમાન પણ સાચવવાનું
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર પ્રસાદ
વિદ્યાગુરુ મળી ગયા હતા, જેમના વચનામૃત
શબ્દ-વિચાર અને જીવનમાં સંપૂર્ણ એક જિજ્ઞાસુ આગ્રહ કરીને મને
(નવેમ્બર અંકથી આગળ)
અભિસતા હતી, તે કચ્છના કવિ એક અતિ સુપ્રસિદ્ધ વક્તાને
૬ ૧ સંસારરૂપી કુટુંબને ઘેર આપણો આત્મા પરોણારૂપી દાખલ છે. કાજલ સાંભળવા લઈ ગયા. વક્તાએ પ્રારંભ ૬૨ એ જ ભાગ્યશાળી કે જે દુર્ભાગ્યશાળીની દયા ખાય છે.
પંડિત પૂ. રામપ્રસાદ બક્ષી. આ કર્યો, “કાલે રાત્રે ધ્યાનમાં બેઠો, ત્રણ ૬૩ શુભ દ્રવ્ય એ શુભ ભાવનું નિમિત્ત મહર્ષિઓ કહે છે.
મહાત્માઓને વંદન કરું છું. કલાકે કુંડલિની જાગૃત થઈ અને
અખાએ કેવું સરસ કહ્યું છે૬૪ સ્થિર ચિત્ત કરીને ધર્મ અને શુકલ ધ્યાનમાં પ્રવૃત્તિ કરો. આપણા ગુરુજીએ કહ્યું કે આજે મારે ૬૫ પરિગ્રહની મૂચ્છ પાપનું મૂળ છે.
જે નરનો આત્મા ગુરુ થશે ગૃહસ્થાશ્રમની ચર્ચા નથી કરવાની ૬૬ જે કૃત્ય કરવા વખતે વ્યામોહસંયુક્ત ખેદમાં છો, અને પરિણામે
કહ્યું અખાનું તે પછશે. બ્રહ્મચર્યાશ્રમની વાત કરવાની છે, ' પણ પસ્તાઓ છો, તો તે કૃત્યને પૂર્વકર્મનો દોષ જ્ઞાનીઓ કહે છે.
આ લેખ પૂર્ણ ન સમજશો, અને મુગ્ધ ભક્તોનો તાળીઓનો |
ઘણી યાત્રા લખવાની બાકી છે, ૬૭ જડભરત અને જનક વિદેહીની દશા મને પ્રાપ્ત થાઓ. વરસાદ, બોલો, જેની કુંડલિની ||
લખાશે, ક્યારેક વધુ, ક્યારેક ૬૮ સત્યરુષના અંત:કરણે આચાર્યો કિંવા કહ્યો તે ધર્મ. જાગ્રત થઈ હોય એ આવી વાતો કરે ?
તીખું-મીઠું લખાશે, કાળ પાકશે ૬૯ અંતરંગ મોહગ્રંથિ જેની ગઈ તે પરમાત્મા છે. એ તો રહે પોતાની મસ્તીમાં મસ્ત.
૭૦ વ્રત લઈને ઉલ્લાસિત પરિણામે ભાંગશો નહીં. મેં મારી જાતને પ્રશ્ન પૂછયો, “તારે
મોચી બાબા તમે ક્યાં છો? ગુરુની જરૂર ખરી? શા માટે ?' પરમ ૭૧ એકનિષ્ઠાએ જ્ઞાનીની આજ્ઞા આરાધતાં તત્ત્વજ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય છે.
Tધનવંત શાહ તત્ત્વને જાણવું છે? શા માટે? જે આ (ક્રમશ: આગળ આવતા અંકે).
drdtshah@hotmail.com
હતું.
ત્યારે.
