Pashu Vadhna Sandarbhma Hindu Shastra Shu Kahe Che

Author(s): Jain Shwetambar Conference
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 229

१०४
सूत्र २१
मातृवत् परदारेषु परद्रव्येषु लोष्ठवत् ॥ आत्मवत् सवभूतेषु वीक्षं धर्मबुद्धयः ॥ १४६ ॥
अर्थ — धर्मबुद्धिवाला मनुष्य पारकी स्त्रीने मस्तासमान, पारका कांचनने माटीसमान अने सर्व प्राणिने पोताना समान जुए छे. ॥ १४६ ॥ वळी शुक्रनीतिना त्रीजा अध्यायमां कह्युं छे के—
सूत्र २२
एणो गजः पतंगश्च भृंगो मीनस्तु पंचमः ॥ शब्दस्पर्शरूपगंधरसैरेते हताः खलु ॥ १४८ ॥
'
अर्थ — हरण, हस्ति, पतंग, भ्रमर तथा पांचमुं मत्स्य ए क्रमथी शब्द, स्पर्श, रूप, गंध अने रसें करी नाश पामे छे. एक इंद्रिनो विषय बेकाववाथी तो मनुष्य पांचे इंद्रि मोकली राखी विसर्प बेकावेतो तथा हिंसारूप अकार्य करे तो नाश पामी तेने नर्क प्राप्त केम न थाय. ते ज्ञानी पुरुषोए विचारखुं जरूर छे ॥ १४८ ॥ वळी विष्णु शर्माए कह्युं छे के—
सूत्र २३
न गोप्रदानं न महीप्रदानं न वान्नदानं हि तथा प्रधानम् ॥ यथा वदंतीह बुधाः प्रधानं सर्वप्रदानैरभयप्रदानम् ॥ १५६ ॥
अर्थ—आ लोकमां पंडितो सर्व दानमां जे रीते अभयदानने मुख्य गणे छे ते रीते गोदान, भूमिदान तथा अन्नदानने मुख्य गणता नथी. ते कयुं दानके प्राणिनी रक्षा करवी करावी तथा प्राणिने भय थकी मुकाववो एज अभयदान कहेवाय छे. ॥ १५६ ॥ आ प्रमाणे मुद्रित करी हवे निचे भाषणरूप भाषण करी व्याख्या करवामां आवे छे. तथा ए कथा के नारद ऋषि तथा वसुराज तथा पर्वत ब्राह्मणनी आपवामां आवे छे ते कया. ग्रंथनी छे,
एम हालमां घणो श्रम लेतां सिद्ध थयुं नथी पण अनुमानथी तथा एकथी बे ब्राह्मणोने
पुछ्वाथी एम मानवामां आव्युं छे के ते कथा महाभारत धर्मशास्त्र अथवा रामकथानी छे पण ते तो अमारी जैन रामायणमां आवेली छे. पाने ३८ थी ते ४८ पाना सुधीमां तेनो संक्षेप मात्र जाणवारूप योग्य लई अत्रे दाखला कहेल छे. ते पण आपने ध्यानमां लीधा जेवुं मालम पडशे एम जणाय छे. तेथी नीचेप्रमाणे दाखल करेली छे तथा हवे आपेलां भाषांतर जवाबमां आवेला सूत्र श्लोक २४ ते एक १ सत्रने अंते जे आवेल आंक छे तेटलामो ते ग्रंथमां